Inkeerregeling en bewijslast

Inspecteur moet gerechtigdheid tot buitenlandse bankrekening aannemelijk maken

Henk (fictieve naam) is volgens de Italiaanse belastingdienst in 2008 gerechtigd tot een tweetal bankrekeningen met een bescheiden saldo van ongeveer € 8.000. In 2014 wordt op deze bankrekening ineens € 200.000 bijgeschreven vanuit Luxemburg. De inspecteur denkt dat Henk ook gerechtigd is geweest tot de Luxemburge bankrekening. En omdat 'denken' genoeg is, wordt een aanslag opgelegd. Maar is denken genoeg of moet er ook onderzoek namens de Belastingdienst plaatsvinden?

Procedure inzake buitenlandse bankrekening

Na wat correspondentie zijn Henk en de inspecteur penvrienden geworden. Uiteindelijk komen ze niet tot enig bevredigend resultaat en maken ze de stap naar de rechtbank. Bij de rechtbank is met name in geschil of de inspecteur aannemelijk heeft gemaakt of Henk gerechtigd is tot de Luxemburgse bankrekening, de inspecteur heeft immers de bewijslast. Henk stelt dat de € 200.000 afkomstig was van een derde en dat hij hierover niet zomaar informatie wil verstrekken. Ook stelt Henk dat zijn buitenlandse bankrekeningen niet zo spannend zijn, omdat het saldo lager is dan het heffingsvrije vermogen. De rechtbank is er snel klaar mee, de inspecteur heeft zijn bewijsvermoeden onvoldoende onderbouwd.

Vrijwillige Inkeer zorgt voor lagere vergrijpboete

Angelo is in Italie geboren en komt in 2006 in Nederland wonen. In de jaren 2010 - 2016 doet Angelo tijdig aangifte maar geeft niet zijn volledige buitenlandse vermogen op in zijn aangifte inkomstenbelasting. Angelo verzweeg bankrekeningen in diverse landen en vastgoed in Italie, het gaat om ruim 10 miljoen euro. In 2021 wordt een formulier vrijwillige verbetering ingediend. In 2022 volgen de navorderingsaanslagen en vergrijpboetes (ruim € 170.000). De Rechtbank Gelderland is op 15 november 2024 (ECLI:NL:RBGEL:2024:7965)  van mening dat Angelo een ernstig verwijt valt te maken maar acht de totale boete te hoog (wanverhouding tussen ernst van de zaak en de boete, disproportioneel). De passende boete wordt vastgesteld op € 50.000, grove schuld wordt - mede gezien Hoge Raad d.d. 8 april 2022 ECLI:NL:HR:2022:526) bewezen. De aanslagen zijn voldoende vlot (voortvarend) opgelegd en ook is tijdig de cautie gegeven. De boetes worden nog iets verder verminderd in verband met undue delay (Hoge Raad d.d. 22 april 2005 ECLI:NL:HR:2005:AO9006).

Noot bewijsprocedure inkeerregeling

De inspecteur krijgt in 2019 informatie uit het buitenland met betrekking tot buitenlandse bankrekeningen op naam van Henk. De inspecteur roept vrij eenvoudig dat Henk gerechtigd is tot een Luxemburgse bankrekening. Omdat dit onderzoek ver onder de maat was, gooit de rechter de navorderingsaanslag in de prullenbak. De bewijslast kan ook niet worden omgekeerd (artikel 27e AWR).

Ook als een belastingplichtige weigert om informatie aan de Belastingdienst te verstrekken (op grond van artikel 47 AWR) over zijn buitenlandse tegoeden, moet de Belastingdienst aannemelijk maken dat de belastingplichtige gerechtigd is tot het kennelijk verzwegen vermogen. Anders is navorderen niet mogelijk, aldus de Hoge Raad in 2020. De inspecteur hoeft de omvang van het vermogen niet aannemelijk te maken, maar wel het feit dat er buitenlands vermogen is (dat wordt verzwegen). Nadat helder is dat er buitenlands vermogen is (of in buitenland opgekomen vermogen), kan de discussie plaatsvinden over de hoogte van de navorderingsaanslag. Dan, en niet sneller of eerder, speelt ook de omkering van de bewijslast een rol, tenzij blijkt dat de aanslag te hoog is. Zodra sprake is van omkering van de bewijslast, moet de belanghebbende aannemelijk maken dat het bedrag te hoog is vastgesteld.

Wij adviseren diverse belastingplichtigen bij discussies of meningsverschillen met de Belastingdienst en / of als een second opinion gewenst is. Neem gerust contact met ons op via onderstaand formulier (of bel ons).

Bron buitenlands vermogen en inkeren

Rechtbank Noord Nederland d.d. 30 juni 2022 ECLI:NL:RBNNE:2022:2681

Hoge Raad d.d. 20 november 2020 ECLI:NL:HR:2020:1810