Emigratie van DGA naar de Verenigde Arabische Emiraten
Een Directeur Groot Aandeelhouder (DGA) emigreert in 2006 naar de Verenigde Arabische Emiraten. In 2016 worden de aandelen in zijn - na Nederlands recht opgerichte BV - verkocht. De termijn voor de conserverende aanslag voor AB aandelen was in die periode nog 10 jaar. De DGA is van mening dat Nederland niet mag heffen over het vervreemdingsvoordeel van ruim € 4.800.000. Omdat de DGA niet de nationaliteit van de VEA bezat (geen onderdaan van de VAE) (is ook vrijwel onmogelijk om te krijgen !!) kwalificeert de DGA niet als inwoner van de VEA. Vorenstaande is door het Gerechtshof Den Haag d.d. 5 juli 2023 bevestigd (ECLI:NL:GHDHA:2023:1303). De Hoge Raad heeft er verder niet meer naar gekeken in haar uitspraak op 18 juli 2025 (ECLI:NL:HR:2025:1184), een zogenaamde 81 RO uitspraak.
Geen verdragsbescherming voor DGA na emigratie VAE
De Hoge Raad heeft in een cassatieberoep gekeken naar de belastingheffing over winst die na emigratie is behaald met de vervreemding van een aanmerkelijk belang pakket. De Hoge Raad heeft de uitspraak van het Gerechtshof via artikel 81 RO naar de prullenbak verwezen. Nederland mag belasting heffen over de vervreemdingswinst uit de verkoop van een aanmerkelijk belang pakket indien een DGA na emigratie naar de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) zijn aandelen verkoopt. De DGA is geen inwoner van de VAE en geniet dus geen verdragsbescherming. In deze casus is 50% van de winst toegewezen aan de DGA en 50% aan zijn echtgenote. De BV bleef - ook na de emigratie - ingeschreven in Nederland, de zus van de DGA is na zijn emigratie als bestuurder benoemd.
De kern van deze zaak is dat de DGA geen inwoner was van de VAE (in de zin van het belastingverdrag tussen NL en de VAE). In het verdrag geldt voor natuurlijke personen dat zij enkel als inwoner van de VAE kunnen kwalificeren indien ze (1) onderdaan zijn van de de VAE en (2) voornamelijk aldaar verblijven dan wel een duurzaam tehuis hebben. Ook moeten de economische en persoonlijke betrekkingen met de VAE nauwer zijn dan met Nederland.
Het Gerechtshof Den Haag kwam in 2023 tot het oordeel dat (1) het belastingverdrag niet op de DGA van toepassing is omdat hij geen inwoner is van Nederland of de VAE, tenminste in de zin van het verdrag en (2) Het Nederlandse heffingsrecht over de door de DGA genoten winst uit aanmerkelijk belang niet wordt beperkt door het verdrag en (3) het niet van toepassing zijn van dit verdrag niet strijdig is met het verbod op discriminatie. De Hoge Raad kijkt er ook nog naar maar heeft verder inhoudelijk niks toe te voegen.
Noot Fiscaal jurist inzake emigratie DGA naar de VAE
De discussie gaat over de aanslag inkomstenbelasting over 2016. Specifiek ziet deze procedure op het of de DGA als inwoner van de VAE kan worden aangemerkt, zodat hij verdragsbescherming geniet (c.q. zodat Nederland niet over het vervreemdingsvoordeel mag heffen), dit op grond van het belastingverdrag tussen beide landen. Tussen de Belastingdienst en de DGA staat niet ter discussie of de DGA buitenlands belastingplichtig is (op grond van artikel 7.5 van de Wet inkomstenbelasting 2001).
De DGA stelt dat het verdrag gewoon van toepassing is omdat hij inwoner van de VAE is, omdat hij daar woont (artikel 4 AWR). De stelling dat alleen een natuurlijk persoon met de nationaliteit van de VAE kwalificeert als inwoner is volgens de DGA te kort door te bocht en veel te rigide. Ook stelt hij dat er dan sprake is van een niet toegestane discriminatie naar nationaliteit.
Om een beroep te kunnen doen op een belastingverdrag moet een persoon inwoner zijn van één van beide landen. Omdat de DGA geen inwoner is van Nederland (is immers geemigreerd) en niet de nationaliteit van de VAE heeft, kan hij geen beroep doen op het belastingverdrag. De verwijzing van eiser naar Gerechtshof Den Haag van 20 oktober 2020 (ECLI:NL:GHDHA:2020:2003) treft geen doel, omdat in die zaak niet in geschil was dat de belanghebbende de VAE nationaliteit had.
Omdat het belastingverdrag toepassing mist is een beroep op de tie breaker bepaling ook niet mogelijk (3e lid artikel 4 verdrag)
