Belastingverdragen
terugBelastingverdrag Turkije
(Tekst geldend op: 30-12-2008)
Overeenkomst tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Turkije tot het vermijden van dubbele belasting en het voorkomen van het ontgaan van belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen
(authentiek: en)
Agreement between the Kingdom of the Netherlands and the Republic of Turkey for the Avoidance of Double Taxation and the Prevention of Fiscal Evasion with respect to Taxes on Income
The Government of the Kingdom of the Netherlands
and
the Government of the Republic of Turkey,
Desiring to conclude an agreement for the avoidance of double taxation and the prevention of fiscal evasion with respect to taxes on income,
Have agreed as follows:
CHAPTER I. SCOPE OF THE AGREEMENT
Article 1. Personal Scope
This Agreement shall apply to persons who are residents of one or both of the States.
Article 2. Taxes covered
1. This Agreement shall apply to taxes on income imposed on behalf of one of the States or of its political subdivisions or local authorities, irrespective of the manner in which they are levied.
2. There shall be regarded as taxes on income all taxes imposed on total income, or on elements of income, including taxes on gains from the alienation of movable or immovable property, taxes on the total amounts of wages or salaries paid by enterprises, as well as taxes on capital appreciation.
3. The existing taxes to which the Agreement shall apply are, in particular:
a) in the case of Turkey:
– income tax (gelir vergisi);
– corporation tax (kurumlar vergisi);
– levy on behalf of the fund for the support of the defense industry (savunma sanayii destekleme fonu);
(hereinafter referred to as “Turkish Tax”);
b) in the case of the Netherlands:
– income tax (de inkomstenbelasting);
– wages tax (de loonbelasting);
– company tax (de vennootschapsbelasting); including the Government share in the net profits of the exploitation of natural resources levied pursuant to the Mining Act of 1810 (Mijnwet 1810) with respect to concessions issued from 1967, or pursuant to the Netherlands Continental Shelf Mining Act of 1965; (Mijnwet Continentaal Plat 1965);
– dividend tax (de dividendbelasting);
(hereinafter referred to as “Netherlands tax”).
4. The Agreement shall apply also to any identical or substantially similar taxes which are imposed after the date of signature of the Agreement in addition to, or in place of, the existing taxes. The competent authorities of the States shall notify to each other any substantial changes which have been made in their respective taxation laws.
CHAPTER II. DEFINITIONS
Article 3. General Definitions
1. For the purposes of this Agreement, unless the context otherwise requires:
a) the term “State” means Turkey or the Netherlands, as the context requires; the term “States” means Turkey and the Netherlands;
b)
(i) the term “Turkey” means the territory of the Republic of Turkey, including any area in which the laws of Turkey are in force, as well as the part of the sea bed and its sub-soil under the Black Sea, the Aegean Sea, and the Mediterranean to the extent that that area in accordance with international law has been or may hereafter be designated under Turkish laws as an area within which Turkey exercises sovereign rights with respect to the exploration and exploitation of the natural resources of the sea bed and its sub-soil;
(ii) the term “the Netherlands” means the part of the Kingdom of the Netherlands that is situated in Europe, including the part of the sea bed and its sub-soil under the North Sea, to the extent that that area in accordance with international law has been or may hereafter be designated under Netherlands laws as an area within which the Netherlands may exercise certain rights with respect to the exploration and exploitation of the natural resources of the sea bed or its sub-soil;
c) the term “tax” means any tax covered by Article 2 of this Agreement;
d) the therm “person” includes an individual, a company and any other body of persons;
e) the term “company” means any body corporate or any entity which is treated as a body corporate for tax purposes;
f) the term “legal head office” means in the case of Turkey the Registered Office under the Turkish Code of Commerce and in the case of the Netherlands the place of incorporation under Netherlands law;
g) the term “enterprise of one of the States” and “enterprise of the other State” mean respectively an enterprise carried on by a resident of one of the States and an enterprise carried on by a resident of the other State;
h) the term “intrnational traffic” means any transport by a ship, an aircraft or a road vehicle operated by an enterprise of one of the States, except when the ship, aircraft or road vehicle is operated solely between places in the other State;
i) the term “nationals” means:
(i) in relation to Turkey, any individual possessing Turkish nationality in accordance with the Turkish Nationality Code and any legal person, partnership or association deriving its status as such from the law in force in Turkey;
(ii) in relation to the Netherlands, any individual possessing the nationality of the Netherlands and any legal person, partnership or association deriving its status as such from the law in force in the Netherlands;
j) the term “competent authority” means:
(i) in Turkey, the Minister of Finance and Customs or his duly authorized representative;
(ii) in the Netherlands, the Minister of Finance or his duly authorized representative.
2. As regards the application of this Agreement by one of the States any term not defined therein shall, unless the context otherwise requires, have the meaning which it has under the law of that State concerning the taxes to which the Agreement applies.
Article 4. Resident
1. For the purposes of this Agreement, the term “resident of one of the States” means any person who, under the laws of that State, is liable to tax therein by reason of his domicile, residence, legal head office, place of management or any other criterion of a similar nature.
2. Where by reason of the provisions of paragraph 1 an individual is a resident of both States, then his status shall be determined as follows:
a) he shall be deemed to be a resident of the State in which he has a permanent home available to him; if he has a permanent home available to him in both States, he shall be deemed to be a resident of the State with which his personal and economic relations are closer (centre of vital interests);
b) if the State in which he has his centre of vital interests cannot be determined, or if he has not a permanent home available to him in either State, he shall be deemed to be a resident of the State in which he has an habitual abode;
c) if he has an habitual abode in both States or in neither of them, he shall be deemed to be a resident of the State of which he is a national;
d) if he is a national of both States or of neither of them, the competent authorities of the States shall settle the question by mutual agreement.
3. Where by reason of the provisions of paragraph 1 a person other than an individual is a resident of both States, then it shall be deemed to be a resident of the State in which its place of effective management is situated. However, where such person has its place of effective management in one of the States and its legal head office in the other State, then the competent authorities of the States shall determine by mutual agreement the State of which the person shall be deemed to be a resident for the purposes of this Agreement.
Article 5. Permanent Establishment
1. For the purposes of this Agreement, the term “permanent establishment” means a fixed place of business through which the business of an enterprise is wholly or partly carried on.
2. The term “permanent establishment” includes especially:
a) a place of management;
b) a branch;
c) an office;
d) a factory;
e) a workshop;
f) a mine, an oil or gas well, a quarry or any other place of extraction of natural resources.
3. A building site, a construction, assembly or installation project constitutes a permanent establishment only if its lasts more than six months.
4. Notwithstanding the preceding provisions of this Article, the term “permanent establishment” shall be deemed not to include:
a) the use of facilities solely for the purpose of storage, display or delivery of goods or merchandise belonging to the enterprise;
b) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the enterprise solely for the purpose of storage, display or delivery;
c) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the enterprise solely for the purpose of processing by another enterprise;
d) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of purchasing goods or merchandise or of collecting information, for the enterprise;
e) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of carrying on, for the enterprise, any other activity of a preparatory or auxiliary character;
f) the maintenance of a fixed place of business solely for any combination of activities mentioned in subparagraphs a) to e), provided that the overall activity of the fixed place of business resulting from this combination is of a preparatory or auxiliary character.
5. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2, where a person – other than an agent of independent status to whom paragraph 6 applies – is acting in one of the States on behalf of an enterprise of the other State, that enterprise shall be deemed to have a permanent establishment in the first-mentioned State in respect of any activities which that person undertakes for the enterprise, if such a person:
a) has and habitually exercises in that State an authority to conclude contracts in the name of the enterprise, unless the activities of such person are limited to those mentioned in paragraph 4 which, if exercised through a fixed place of business would not make this fixed place of business a permanent establishment under the provisions of that paragraph; or
b) has no such authority, but habitually maintains in the first-mentioned State a stock of goods or merchandise from which he regularly delivers goods or merchandise on behalf of the enterprise. The provisions of the foregoing sentence shall not apply, unless it is proved that in order to avoid taxation in the first-mentioned State, such person undertakes not only the regular delivery of the goods or merchandise, but also undertakes virtually all the activities connected with the sale of the goods or merchandise except for the actual conclusion of the sales contract itself.
6. An enterprise of one of the States shall not be deemed to have a permanent establishment in the other State merely because it carries on business in that other State through a broker, general commission agent or any other agent of an independent status, provided that such persons are acting in the ordinary course of their business.
7. The fact that a company which is a resident of one of the States controls or is controlled by a company which is a resident of the other State, or which carries on business in that other State (whether through a permanent establishment or otherwise), shall not of itself constitute either company a permanent establishment of the other.
CHAPTER III. TAXATION OF INCOME
Article 6. Income from immovable Property
1. Income derived by a resident of one of the States from immovable property (including income from agriculture or forestry) situated in the other State may be taxed in that other State.
2. The term “immovable property” shall have the meaning which it has under the law of the State in which the property in question is situated. The term shall in any case include property accessory to immovable property, livestock and equipment used in agriculture and forestry, fishing places of every kind, rights to which the provisions of general law resecting landed property apply, usufruct of immovable property and rights to variable or fixed payments as consideration for the working of, or the right to work, mineral deposits, sources and other natural resources; ships, aircraft and road vehicles shall not be regarded as immovable property.
3. The provisions of paragraph 1 shall apply to income derived from the direct use, letting, or use in any other form of immovable property.
4. The provisions of paragraph 1 and 3 shall also apply to the income from immovable property of an enterprise and to income from immovable property used for the performance of independent personal services.
Article 7. Business Profits
1. The profits of an enterprise of one of the States shall be taxable only in that State unless the enterprise carries on business in the other State through a permanent establishment situated therein. If the enterprise carries on business as aforesaid, the profits of the enterprise may be taxed in the other State but only so much of them as it attributable to that permanent establishment.
2. Subject to the provisions of paragraph 3, where an enterprise of one of the States carries on business in the other State through a permanent establishment situated therein, there shall in each State be attributed to that permanent establishment the profits which it might be expected to make if it were a distinct and separate enterprise engaged in the same or similar activities under the same or similar conditions and dealing wholly independently with the enterprise of which it is a permanent establishment.
3. In determining the profits of a permanent establishment, there shall be allowed as deductions expenses which are incurred for the purposes of the permanent establishment, including executive and general administrative expenses so incurred, whether in the State in which the permanent establisment is situated or elswhere.
4. No profits shall be attributed to a permanent establisment by reason of the mere purchase by that permanent establisment of goods or merchandise for the enterprise.
5. Where profits include items of income which are dealt with separately in other Articles of this Agreement, then the provisions of those Articles shall not be affected by the provisions of this Article.
Article 8. Shipping, Air and Land Transport
1. Profits of an enterprise of one of the States from the operation of ships, aircraft or road vehicles in international traffic shall be taxable only in that State.
2. The provisions of paragraph 1 shall also apply to profits from the participation in a pool, a joint business or an international operating agency.
Article 9. Associated Enterprises
1. Where
a) an enterprise of one of the States participates directly or indirectly in the management, control or capital of an enterprise of the other State, or
b) the same persons participate directly or indirectly in the management,
control or capital of an enterprise of one of the States and an enterprise
of the other State.
and in either case conditions are made or imposed between the two enterprises
in their commercial or financial relations which differ from those which
would be made between independent enterprises, then any profits which would,
but for those conditions, have accrued to one of the enterprises, but,
by reason of those conditions, have not so accrued, may be included in
the profits of that enterprise and taxed accordingly.
2. Where one of the States includes in the profits of an enterprise of that State – and taxes accordingly – profits on which an enterprise of the other State has been charged to tax in that other State and the profits so included are profits which would have accrued to the enterprise of the first-mentioned State if the conditions made between the two enterprises had been those which would have been made between independent enterprises, then that other State shall make an appropriate adjustment to the amount of the tax charged therein on those profits, where that other State considers the adjustment justified. In determining such adjustment, due regard shall be had to the other provisions of this Agreement and the competent authorities of the States shall if necessary consult each other.
Article 10. Dividends
1. Dividends paid by a company which is a resident of one of the States to a resident of the other State may be taxed in that other State.
2. However, such dividends may also be taxed in the State of which the company paying the dividends is a resident and according to the laws of that State, but the tax so charged shall not exceed:
a) 15 per cent of the gross amount of the dividends if the recipient is a company (other than a partnership) which holds directly at least 25 per cent of the capital of the company paying the dividends;
b) 20 per cent of the gross amount of the dividends in all other cases.
The provisions of this paragraph shall not affect the taxation of the company in respect of the profits out of which the dividends are paid.
3. The competent autorities of the States shall by mutual agreement settle the mode of application of paragraph 2.
4. The term “dividends” as used in this article means income from shares, “jouissance” shares or “jouissance” rights, founders’ shares or other rights, not being debt-claims, participating in profits, as well as income from other corporate rights which is subjected to the same taxation treatment as income from shares by the laws of the State of which the company making the distribution is a resident.
5. Profits from a company of one of the States carrying on business in the other State through a permanent establishment situated therein may, after having been taxed under Article 7, be taxed on the remaining amount in the State in which the permanent establishment is situated and the taxes so charged shall not exceed 50 per cent of the percentage provided for in sub-paragraph a) of paragraph 2 of this Article.
6. The provisions of paragraph 1 and 2 shall not apply if the recipient of the dividends, being a resident of one of the States, carries on business in the other State of which the company paying the dividens is a resident, through a permanent establishment situated therein, or, in the case of a resident of Turkey, performs in the Netherlands independent personal services from a fixed base situated in the Netherlands, and the holding in respect of which the dividends are paid is effectively connected with such permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of Article 7 or Article 14, as the case may be, shall apply.
7. Where a company which is a resident of one of the States derives profits or income from the other State, that other State may not impose any tax on the dividends paid by the company, except insofar as such dividends are paid to a resident of that other State or insofar as the holding in respect of which the dividends are paid is effectively connected with a permanent establishment or a fixed base situated in that other State, nor subject the company’s undistributed profits to a tax on the company’s undistributed profits, even if the dividends paid or the undistributed profits consist wholly or partly of profits or income arising in such other State.
Article 11. Interest
1. Interest arising in one of the States and paid to a resident of the other State may be taxed in that other State.
2. However, such interest may also be taxed in the State in which it arises and according to the laws of that State, but the tax so charges shall not exceed:
a) 10 per cent of the gross amount of the interest if it is paid on a loan made for a period of more than two years;
b) 15 per cent of tghe gross amount of the interest in all other cases.
3. Notwithstanding the provisions of paragraph 2:
a) the Central Bank of Turkey shall be exempt from Netherlands tax with respect to interest arising in the Netherlands;
b) the Central Bank of the Netherlands shall be exempt from Turkish tax with respect to interest arising in Turkey;
c) the Government, the political subdivisions or the other State with respect to interest arising in that other State.
4. The competent authorities of the States shall by mutual agreement settle the mode of application of paragraphs 2 and 3.
5. The term “interest” as used in this Article means income from debt-claims of every kind, whether or not secured by mortgage and whether or not carrying a right to participate in the debtor’s profits, and in particular, income from government premiums attaching to such securities, bonds or debentures.
6. The provisions of paragraphs 1, 2 and 3 shall not apply if the recipient of the interest, being a resident of one of the States, carries on business in the other State in which the interest arises, through a permanent establishment situated therein, or, in the case of a resident of Turkey, performs in the Netherlands independent personal services from a fixed base situated in the Netherlands, and the debt-claim in respect of which the interest is paid is effectively connected with such permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of Article 7 or Article 14, as the case may be, shall apply.
7. Interest shall be deemed to arise in one of the States when the payer is that State itself, a political subdivision, a local authority or a resident of that State. Where, however, the person paying the interest, whether he is a resident of one of the States or not, has in one of the States a permanent establishment or a fixed base in connection with which the indebtedness on which the interest is paid was incurred, and such interest is borne by such permanent establisment or fixed base, then such interest shall be deemed to arise in the State in which the permanent establishment or fixed base is situated.
8. Where, by reason of a special relationship between the payer and the recipient or between both of them and some other person, the amount of the interest, having regard to the debt-claim for which it is paid, exceeds the amount which would have been agreed upon by the payer and the recipient in the absence of such relationship, the provisions of this Article shall apply only to the last-mentioned amount. In such case, the excess part of the payments shall remain taxable according to the laws of each State, due regard being had to the other provisions of this Agreement.
9. Where a resident of one of the States sells industrial, commercial or scientific goods, equipment or merchandise to a resident of the other State, and the payments for such sales are made in a specified period after the delivery of such goods, equipment or merchandise, then not any part of such payments shall be regarded as interest for the purpose of this Article. In such case, the provisions of Articles 5 and 7 shall apply.
Article 12. Royalties
1. Royalties arising in one of the States and paid to a resident of the other State may be taxed in that other State.
2. However, such royalties may also be taxed in the State in which they arise and according to the laws of that State, but the tax so charged shall not exceed 10 per cent of the gross amount of the royalties.
3. The competent authorities of the States shall by mutual agreement settle the mode of application of paragraph 2.
4. The term “royalties” as used in this Article means payments of any kind received as a consideration for the use of, or the right to use, or the sale of, any copyright of literary, artistic or scientific work including cinematograph films and recordings for radio and television, any patent, trade mark, design or model, plan, secret formula or process, or for information concerning industrial, commercial or scientific experiene, or for the use of, or the right to use, industrial, commercial, or scientific equipment.
5. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall not apply if the recipient of the royalties, being a resident of one of the States, carries on business in the other State in which the royalties arise, through a permanent establishment situated therein, or, in the case of a resident of Turkey, performs in the Netherlands independent personal services from a fixed base situated in the Netherlands, and the right or property in respect of which the royalties are paid is effectively connected with such permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of Article 7 or Article 14, as the case may be, shall apply.
6. Royalties shall be deemed to arise in one of the States when the payer is that State itself, a political subdivision, a local authority or a resident of that State. Where, however, the person paying the royalties, whether he is a resident of one of the States or not, has in one of the States a permanent establishment or a fixed base, with which the right or property giving rise to the royalties is effectively connected, and such royalties are borne by such permanent establishment or a fixed base, then such royalties shall be deemed to arise in the State in which the permanent establishment or a fixed base is situated.
7. Where, by reason of a special relationship between the payer and the recipient or between both of them and some other person, the amount of the royalties paid, having regard to the use, right or information for which they are paid, exceeds the amount which would have been agreed upon by the payer and the recipient in the absence of such relationship, the provisions of this Article shall apply only to the last-mentioned amount. In such case, the excess part of the payments shall remain taxable according to the laws of each State, due regard being had to the other provisions of this Agreement.
Article 13. Capital Gains
1. Gains derived by a resident of one of the States from the alienation of immovable property referred to in Article 6 and situated in the other State may be taxed in that other State.
2. Gains from the alienation of movable property forming part of the business property of a permanent establisment which an enterprise of one of the States has in the other State or of movable property pertaining to a fixed base available to a resident of one of the States in the other State for the purpose of performing independent personal services, including such gains from the alienation of such a permanent establisment (alone or with the whole enterprise) or of such fixed base, may be taxed in that other State.
3. Gains derived by an enterprise of one of the States from the alienation of ships, aircraft or road vehicles operated in international traffic, or movable property pertaining to the operation of such ships, aircraft or road vehicles, shall be taxable only in that State.
4. Gains from the alienation of any property other than that referred to in paragraphs 1, 2 and 3, shall be taxable only in the State of which the alienator is a resident.
5. The provisions of paragraph 4 shall not affect the right of one of the States to levy according to its own law a tax on gains derived by a resident of the other State from the alienation of shares or bonds issued by a company which is a resident of the first-mentioned State (other than shares and bonds quoted on a stock exchange of that State) if the alienation takes place to a resident of the first-mentioned State and if the period between acquisition and alienation does not exceed one year.
6. The provisions of paragraph 4 shall not affect the right of each of the States to levy according to its own law a tax on gains from the alienation of shares or “jouissance” rights in a company, the capital of which is wholly or partly divided into shares and which under the laws of that State is a resident of that State, derived by an individual who is a resident of the other State and has been a resident of the first-mentioned State in the course of the last five years preceding the alienation of the shares or “jouissance” rights.
Article 14. Independent personal Services
1. Income derived by a resident of one of the States in respect of professional services or other activities of an independent character shall be taxable only in that State. However, such income may also be taxed in the other State if such services or activities are performed in that other State and if:
a) he has a fixed base regularly available to him in that other State for the purpose of performing those services or activities; or
b) he is present in that other State for the purpose of performing those service or activities for a period or periods amounting in the aggregate to 183 days or more in any continuous period of 12 months.
In such circumstances, only so much of the income as is attributable to that fixed base or is derived from the services or activities performed during his presence in that other State, as the case may be, may be taxed in that other State.
2. Income derived by an enterprise of one of the States in respect of professional services or other activities of a similar character shall be taxable only in that State. However, such income may also be taxed in the other State if such services or activities are performed in that other State and if:
a) the enterprise has a permanent establishment in that other State through which the services or activities are performed; or
b) the period or periods during which the services are performed exceed in the aggregate 183 days in any continuous period of 12 months.
In such circumstances only so much of the income as is attributable to that permanent establishment or to the services or activities performed in that other state, as the case may be, may be taxed in that other state. In either case the Republic of Turkey may levy a withholding tax on such income. However the recipient of such income, having been subjected to such a tax, may elect to be taxed on a net basis in respect of such income in accordance with the provisions of Article 7 of this Agreement as if the income were attributable to a permanent establishment of the enterprise situated in that other State.
3. The term “professional services” includes especially independent scientific, literary, artistic, educational or teaching activities as wel as the independent activities of physicians, lawyers, engineers, architects, dentists and accountants, and other activities requiring specific professional skill.
Article 15. Dependent personal Services
1. Subject to the provisions of Articles 16, 18, 19 and 20, salaries, wages and other similar remuneration derived by a reident of one of the States in respect of an employment shall be taxable only in that State unless the employment is exercised in the other State. If the employment is so exercised, such remuneration as is derived therefrom may be taxed in that other State.
2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, remuneration derived by a resident of one of the States in respect of an employment exercised in the other State shall be taxable only in the first-mentioned State if:
a) the recipient is present in the other State for a period or periods not exceeding in the aggregate 183 days in the calendar year concerned, and
b) the remuneration is paid by, or on behalf of, an employer who is not a resident of the other State, and
c) the remuneration is not borne by a permanent establishment or a fixed base which the employer has in the other State.
3. Notwithstanding the preceding provisions of this Article, remuneration derived by a resident of one of the States in respect of an employment exercised aboard a ship, aircraft or road vehicle operated in international traffic, by an enterprise of the other State, may be taxed in that other State.
Article 16. Directors’ Fees
Directors’ fees or other remuneration derived by a resident of one of the States in his capacity as a member of the board of directors, a “bestuurder” or a “commissaris” of a company which is a resident of the other State may be taxed in that other State.
Article 17. Artistes and Athletes
1. Notwithstanding the provisions of Article 14 and 15, income derived by a resident of one of the States as an entertainer, such as a theatre, motion picture, radio or television artiste, or a musician, or as an athlete, from his personal activities as such exercised in the other State, may be taxed in that other State.
2. Where income in respect of personal activities exercised by an entertainer or an athlete in his capacity as such accrues not to the entertainer or athlete himself but to another person, that income may, notwithstanding the provisions of Articles 7, 14 and 15, be taxed in the State in which the activities of the entertainer or athlete are exercised.
3. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2, income derived from activities performed in one of the States by entertainers or athletes when their visit to that State is substantially supported from the public funds of the other State, including those of any political subdivision, a local authority or statutary body thereof, and income derived by a non-profit making organization in respect of such activities, provided no part of its income is payable to, or is otherwise available for the personal benefit of its proprietors, members or shareholders, shall not be taxed in the first-mentioned State.
Article 18. Pensions, Annuities and Social Security Pensions
1. Subject to the provisions of paragraph 1 of Article 19, pensions and other similar remuneration paid in consideration of past employment and annuities paid to a resident of one of the States shall be taxable only in that State.
2. However, where such remuneration is not of a periodical nature and it is paid to a resident of one of the States who is not a national of that State, in consideration of past employment in the other State, it may be taxed in that other State.
3. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, any pension whether or not paid in consideration of past employment and paid out under the provisions of a social security system of one of the States to a resident of the other State may be taxed in the first-mentioned State. However such pension shall be taxable only in the other State if the pension is paid to an individual who is a resident of, and a national of that other State.
4. The term “annuity” means a stated sum payable periodically at stated times during life or during a specified or ascertainable period of time under an obligation to make the payments in return for adequate and full consideration in money or money’s worth.
Article 19. Government Service
1. Remuneration, including pensions, paid by, or out of funds created by, one of the States or a political subdivision or a local authority thereof to any individual in respect of services rendered to that State or subdivision or authority thereof in the discharge of funcitons of a governmental nature may be taxed in that State.
2. The provisions of Articles 15, 16 and 18 shall apply to remuneration and pensions in respect of services rendered in connection with a business carried on by one of the States or a political subdivision or a local authority thereof.
Article 20. Professors and Teachers
1. Payments which a professor or teacher who is a resident of one of the States and who is present in the other State for the purpose of teaching or scientific research for a maximum period of two years in a university, college or other establishment for teaching or scientific research in that other State, receives for such teaching or research, shall be taxable only ion the first-mentioned State, provided that such payments arise from sources outside that other State.
2. This Article shall not apply to income from research if such research is undertaken not in the public interest but primarily for the private benefit of a specific person or persons.
Article 21. Students
1. Payments which a student or business apprentice who is or was immediately before visiting one of the States a resident of the other State and who is present in the first-mentioned State solely for the purpose of his education or training receives for the purpose of his maintenance, education or training shall not be taxed in that State, provided that such payments arise from sources outside that State.
2. Remuneration which a student or business apprentice who is or was immediately before visiting one of the States a resident of the other State derives from an employment which he exercises in the first-mentioned State for a period or periods not exceeding 183 days in a calendar year, in order to obtain practical experience related to his education or formation shall not be taxed in the first-mentioned State.
Article 22. Other Income
1. Items of income of a resident of one of the States, wherever arising, not dealt with in the foregoing Articles of this Agreement shall be taxable only in that State.
2. The provisions of paragraph 1 shall not apply to income, other than income from immovable property as defined in paragraph 2 of Article 6, if the recipient of such income, being a resident of one of the States, carries on business in the other State through a permanent establishment situated therein, or performs in that other State independent personel services from a fixed base situated therein, and the right or property in respect of which the income is paid is effectively connected with such permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of Article 7 or Article 14, as the case may be, shall apply.
CHAPTER IV. ELIMINATION OF DOUBLE TAXATION
Article 23. Elimination of double Taxation
1. Double taxation for residents of Turkey shall be eliminated as follows:
a) Where a resident of Turkey derives items of income, not being income covered by paragraph b) hereafter, which in accordance with the provisions of this Agreement, may be taxed in the Netherlands, Turkey shall exempt such income from tax but may, in calculating tax on the remaining income of that person, apply the rate of tax which would have been applicable if the exempted income had not been so exempted. For dividends the foregoing provision of this sub-paragraph shall apply to a resident of Turkey which directly holds at least 10 per cent of the capital of a company which is resident of the Netherlands.
b) The tax paid in the Netherlands according to the provisions of
this Agreement, shall be deducted from the tax paid in Turkey for the taxes
imposed on income which is shown below, under the provisions of Turkish
tax laws concerning the deduction of foreign taxes:
(i) dividends which are not covered by sub-paragraph a);
(ii) interest;
(iii)royalties;
(iv)gains from the alienation of property mentioned in paragraph 5 of Article 13 which may be taxed in the Netherlands.
Such deductions shall not, however, exceed that part of the income tax computed in Turkey before the deduction is given, which is appropriate to the income which may be taxed in the Netherlands.
c) For the purposes of this paragraph in determining the taxes on income paid to the Netherlands, the investment premiums and bonuses and desinvestment payments as meant in the Netherlands Investment Account Law (Wet Investeringsrekening) shall not be taken into account. For the purposes of this paragraph, the taxes referred to in sub-paragraph b) of paragraph 3 and paragraph 4 of Article 2 shall be considered taxes on income.
2. Double taxation for residents of the Netherlands shall be eliminated as follows:
a) The Netherlands, when imposing tax on its residents, may include in the basis upon which such taxes are imposed the items of income which, according to the provisions of this Agreement may be taxed in Turkey.
b) However, where a resident of the Netherlands derives items of income which according to Article 6, Article 7, paragraph 6 of Article 10, paragraph 6 of Article 11, paragraph 5 of Article 12, paragraphs 1 and 2 of Article 13, Article 14, paragraph 1 of Article 15, Article 16, paragraph 3 of Article 18, Article 19 and paragraph 2 of Article 22 of this Agreement may be taxed in Turkey and are included in the basis referred to in sub-paragraph a) the Netherlands shall exempt such items of income by allowing a reduction of its tax. This reduction shall be computed in conformity with the provisions of Netherlands law for the avoidance of double taxation. For that purpose the said items of income shall be deemed to be included in the total amount of the items of income which are exempt from Netherlands tax under those provision.
c) Further, the Netherlands shall allow a deduction from the Netherlands tax so computed for the items of income which according to paragraph 2 of Article 10, paragraph 2 of Article 11, paragraph 2 of Article 12, paragraph 5 of Article 13, paragraph 3 of Article 15, Article 17 and paragraph 2 of Article 18 of this Agreement may be taxed in Turkey to the extent that these items are included in the basis referred to in sub-paragraph a). The amount of this deduction shall be equal to the tax paid in Turkey on these items of income, but shall not exceed the amount of the reduction which would be allowed if the items of income so included were the sole items of income which are exempt from Netherlands tax under the provisions of Netherlands law for the avoidance of double taxation.
d) Where, by reason of the relief given under the provisions of Turkish laws for the purpose of encouraging investment in Turkey the Turkish tax actually levied on dividends paid by a company which is a resident of Turkey, on interest arising in Turkey or on royalties arising in Turkey is lower than the tax Turkey may levy according to sub-paragraphs a) and b) of paragraph 2 of Article 10, sub-paragraphs a) en b) of paragraph 2 of Article 11 and paragraph 2 of Article 12, respectively, then the amount of the tax paid in Turkey on such dividends, interest and royalties shall be deemed to have been paid at the rates of tax mentioned in the said provisions.
However, if the general tax rates under Turkish laws applicable to the afore-mentioned dividends, interest and royalties are reduced below those mentioned in this sub-paragraph, these lower rates shall apply for the purposes of this sub-paragraph. The provisions of this sub-paragraph shall only apply for a period of ten years after the date on which the Agreement became effective. This period may be extended by mutual agreement between the competent authorities.
3. Where a resident of one of the States derives gains which may be taxed in the other State in accordance with paragraph 6 of Article 13, that other State shall allow a deduction from its tax on such gains to an amount equal to the tax levied in the first-mentioned State on the said gains.
CHAPTER V. SPECIAL PROVISIONS
Article 24. Non-discrimination
1. Nationals of one of the States shall not be subjected in the other State to any taxation or any requirement connected therewith, which is other or more burdensome than the taxation and connected requirements to which nationals of that other State in the same circumstances are or may be subjected. This provision shall, notwithstanding the provisions of Article 1, also apply to persons who are not residents of one or both of the States.
2. Subject to the provisions of paragraph 5 of Article 10, the taxation on a permanent establishment which an enterprise of one of the States has in the other State shall not be less favourably levied in that other State than the taxation levied on enterprises of that other State carrying on the same activities.
3. Except where the provisions of paragraph 1 of Article 9, paragraph 8 of Article 11, or paragraph 7 of Article 12, apply, interest, royalties and other disbursements paid by an enterprise of one of the States to a resident of the other State shall, for the purpose of determining the taxable profits of such enterprise, be deductible under the sae conditions as if they had been paid to a resident of the first-mentioned State.
4. Enterprises of one of the States, the capital of which is wholly or partly owned or controlled, directly or indirectly, by one or more residents of the other State, shall not be subjected in the first-mentioned State to any taxation or any requirement connected therewith which is other or more burdensome than the taxation and connected requirements to which other similar enterprises of the first-mentioned State are or may be subjected.
5. The provisions of this Article shall not be construed as obliging one of the States to grant to residents of the other State any personal allowances, reliefs and reductions for taxation purposes on account of civil status or family responsibilities which it grants to its own residents.
Article 25. Mutual Agreement Procedure
1. Where a person of one of the States considers that the actions of one or both of the States result or will result for him in taxation not in accordance with tis Agreement, he may, irrespective of the remedies provided by the national law of those States, present his case to the competent authority of the State of which he is a resident or, if his case comes under paragraph 1 of Article 24, to that of the State of which he is a national.
2. The competent authority shall endeavour, if the objection appears to it to be justified and if it is not itself able to arrive at a satasfactory solution, to resolve the case by mutual agreement with the competent authority of the other State, with a view to the avoidance of taxation not in accordance with the Agreement. Any agreement reached shall be implemented notwithstanding any time limits in the domestic law of the States.
3. The competent authorities of the States shall endeavour to resolve by mutual agreement any difficulties or doubts arising as to the interpretation or application of the Agreement. They may also consult together for the elimination of double taxation in cases not provided for in the Agreement.
4. The competent authorities of the States may communicate with each other directly for the purpose of reaching an agreement in the sense of the preceding paragraphs.
Article 26. Exchange of Information
1. The competent authorities of the States shall exchange such information as is necessary for carrying out the provisions of this Agreement or of the domestic laws of the States concerning taxes covered by the Agreement insofar as the taxation thereunder is not contrary to the Agreement. The exchange of information is not restricted by Article 1. Any information received by one of the States shall be treated as secret in the same manner as information obtained under the domestic laws of that State and shall be disclosed only to persons or authorities including courts and administrative bodies involved in the assessment or collection of, the enforcement or prosecution in respect of, or the determination of appeals in relation to, the taxes covered by the Agreement. Such persons or authorities shall use the information only for such purposes.
2. In no case shall the provisions of paragraph 1 be construed so as to impose on one of the States the obligation:
a) to carry out administratieve measures at variance with the laws and the administrative practice of that or of the other State;
b) to supply information which is not obtainable under the laws or in the normal course of the administration of that or of the other State;
c) to supply information which would disclose any trade, business, industrial, commercial, or professional secret or trade process, or information, the disclosure of which would be contrary to public policy (ordre public).
Article 27. Diplomatic Agents and consular Officers
1. Nothing in this Agreement shall affect the fiscal privileges of diplomatic agents or consular officers under the general rules of international law or under the provisions of special agreements. However the Agreement shall not apply to international organisations, organs and officials thereof and members of a diplomatic or consular mission of a third State, being present in one of the States, if they are not subjected therein to the same obligations in respect of taxes on income as are residents of that State.
2. For the purposes of the Agreement an individual, who is a member of a diplomatic or consular mission of one of the States in the other State or in a third State and who is a national of the sending State, shall be deemed to be a resident of the sending State if he is subjected therein to the same obligation in respect of taxes on income as are residents of that State.
Article 28. Territorial Extension
1. This Agreement may be extended, either in its entirety or with any necessary modifications, to the part of the Kingdom of the Netherlands which is not situated in Europe and which imposes taxes substantially similar in character to those to which the Agreement applies. Any such extension shall take effect from such date and subject to such modifications and conditions, including conditions as to termination, as may be specified and agreed in notes to be exchanged through diplomatic channels.
2. Unless otherwise agreed the termination of the Agreement shall also terminate any extension of the Agreement to the part of the Kingdom of the Netherlands to which it has been extended under this Article.
CHAPTER VI. FINAL PROVISIONS
Article 29. Entry into Force
This Agreement shall enter into force on the thirtieth day after the latter of the dates on which the respective Governments have notified each other in writing that the formalities constitutionally required in their respective States have been complied with, and its provisions shall have effect for taxable years and periods beginning on or after the first day of January in the calendar year following that in which the latter of the notifications has been received.
Article 30. Termination
This Agreement shall remain in force until terminated by one of the Contracting Parties. Either Party may terminate the Agreement, through diplomatic channels, by giving notice of termination at least six months before the end of any calendar year after the expiration of a period of five years from the date of its entry into force. In such event the Agreement shall cease to have effect for taxable years and periods beginning after the end of the calendar year in which the notice of termination has been given.
IN WITNESS whereof the undersigned, duly autorized thereto, have signed this Agreement.
DONE at Ankara this twentyseventh day of March 1986 in duplicate in the English language.
For the Government of the Kingdom of the Netherlands
(sd.) G. M. V. VAN AARDENNE
(sd.) P. C. NIEMAN
For the Government of the Republic of Turkey
(sd.) I. KAYA ERDEM
Protocol
At the moment of signing the Agreement for the avoidance of double taxation and the prevention of fiscal evasion with respect to taxes on income, this day concluded between the Republic of Turkey and the Kingdom of the Netherlands, the undersigned have agreed that the following provisions shall form an integral part of the Agreement.
I. Ad Articles 3, 4, 5 and 7
The profits of the special joint venture which is deemed to be a corporate body under the Turkish Corporation Tax Act shall be taxable only in Turkey. However if the activities of such a joint venture do not fulfill the requirements of the provisions of paragraph 3 of Article 5, then for the purposes of this Agreement the corporate body status of that joint venture shall not be taken into account and the Netherlands enterprise who is a partner in such a joint venture shall not be taxable in Turkey for its share in the profits of the joint venture and also for the deemed dividend paid by such joint venture to the Netherlands enterprise.
II. Ad Article 4
An individual living aboard a ship without any real domicile in either of the States shall be deemed to be a resident of the State in which the ship has its home harbour.
III. Ad Article 5
In respect of paragraph 6 of Article 5, it is understood that an otherwise independent agent does not lose his independent status by the mere fact that he holds a stock of goods or merchandise from which he delivers goods or merchandise on behalf of an enterprise under conditions customary between independent enterprises.
IV. Ad Article 6
1. In respect of paragraph 2 of Article 6, it is understood that the term “fishing places of every kind” does not include sea fishing places outside the territorial waters of the States.
2. It is understood that income from immovable property shall not include the items of income dealt with in Article 12
V. Ad Article 7
1. In respect of paragraph 1 of Article 7, profits derived from the sale of goods or merchandise of the same or similar kind as those sold, or from other business activities of the same or similar kind as those effected, through a permanent establishment, may be considered attributable to that permanent establishment if it is proved that this transaction has been resorted to in order to avoid taxation in the State where the permanent establishment is situated.
2. In respect of paragraphs 1 and 2 of Article 7, where an enterprise of one of the States sells goods or merchandise or carries on business in the other State through a permanent establishment situated therein, the profits of that permanent establishment shall not be determined on the basis of the total amount received by the enterprise, but shall be determined only on the basis of the remuneration which is attributable to the actual activity of the permanent establishment for such sales or business. Especially, in the case of contracts for the survey, supply, installation or construction of industrial, commercial or scientific equipment or premises, or of public works, when the enterprise has a permanent establishment, the profits of such permanent establishment shall not be determined on the basis of the total amount of the contract, but shall be determined only on the basis of that part of the contract which is effectively carried out by the permanent establishment in the State where the permanent establishment is situated. The profits related to that part of the contract which is carried out by the head office of the enterprise shall be taxable only in the State of which the enterprise is a resident.
3. In respect of paragraph 3 of Article 7, in determining the profits of a permanent establishment there shall not be allowed as deductions payments for interest, royalties, commissions or other similar payments made to the head office of the enterprise itself or to other permanent establisments for sharing all or part of the losses or expenses of the head office of the enterprise itself or of other permanent establishments located abroad. However the permanent establishment may, in accordance with paragraph 3 of Article 7 of the Agreement, deduct interest, royalties, commissions or other similar payments (including expenses for research or development) incurred for the purposes of the permanent establisment.
VI. Ad Article 9
In respect of paragraph 1 of Article 9, it is understood, however, that the fact that associated enterprises have concluded arrangements, such as costsharing arrangements or general services agreements, for or based on the allocation of executive, general administrative, technical and commercial expenses, research and development expenses and other similar expenses, is not in itself a condition as meant in that paragraph.
VII. Ad Article 10
In respect of paragraph 4 of Article 10, it is understoond that the dividends in the case of Turkey shall also include the income from investment funds and investment trusts.
VIII. Ad Article 10, 11 and 12
Where tax has been levied at source in excess of the amount of tax chargeable under the provisions of Articles 10, 11 and 12, applications for the refund of the excess amount of tax have to be lodged with the competent authority of the State having levied the tax, within the time limit provided for in the national legislation of that State.
IX. Ad Articles 10 and 23
Notwithstanding the provisions of sub-paragraph a) of paragraph 2 of Article 10, as long as, under the provisions of the Netherlands Company Tax Act and to the future amendments thereto, a company which is a resident of the Netherlands is not charged to Netherlands company tax with respect to dividends the company receives from a company which is a resident of Turkey, the percentage provided for in that sub-paragraph shall be lowered to:
a) 10 per cent with respect to dividends paid by a company which is a resident of Turkey; and
b) 5 per cent with respect to dividends paid by a company which is a resident of the Netherlands. In such case the provisions of sub-paragraph d) of paragraph 2 of Article 23 shall be applied accordingly.
X. Ad Article 12
It is understood that remuneration for the exercise of independent services (including the furnishing of services) is not a royalty within the meaning of paragraph 4 of Article 12.
XI. Ad Articles 12 and 13
In respect of Articles 12 and 13 of the Agreement it is understood that in the case of any payment received as a consideration for the sale of the property as meant in paragraph 4 of Article 12, the provisions of Article 12 shall apply, unless it is proved that the payment in question is a payment for a genuine alienation of the said property. In such case the provisions of Article 13 shall apply.
XII. Ad Article 14
In respect of sub-paragraph b) of paragraph 2 of Article 14 it is understood that for the application of the time limits provided for in that sub-paragraph only connected activities shall be taken into account. However, activities which are in character not related to each other shall not be considered to be connected activities.
XIII. Ad Article 16
It is understood that “bestuurder” or “commissaris” of a Netherlands company means persons, who are nominated as such by the general meeting of shareholders or by any other competent body of such company and are charged with the general management of the company and the supervision thereof, respectively.
XIV. Ad Article 23
It is understood that the provisions of sub-paragraph a) of paragraph 1 of Article 23 shall only apply with respect to dividends mentioned in that sub-paragraph as long as, under the provisions of the Netherlands Company Tax Act and to future amendments thereto, a company which is a resident of the Netherlands is not charged to Netherlands company tax with respect to dividends the company receives from a company which is a resident of Turkey.
XV. Ad Article 24
It is understood that the expression “in the same circumstances” as mentioned in paragraph 1 of Article 24 refers to taxpayers (individuals, legal persons, partnerships and associations) placed, from the point of view of the application of the ordinary taxation laws and regulations, in substantially similar circmstances both in law and in fact.
Amongst other things this means that a national of one of the States, resident of a third State and doing business in the other State will be subjected to the same taxation or requirements connected therewith in that other State to which a national of that other State, resident in a third State and doi8ng business in that other State, is or may be subjected.
XVI. Ad Article 25
It is understood that wit respect to paragraph 2 of Article 25 the taxpayer must in the case of Turkey claim the refund resulting from such mutual agreement within a period of one year after the tax administration has notified the taxpayer of the result of the mutual agreement.
XVII. Ad Article 26
In respect of paragraph 1 of Article 26 it is understood that as long as the Republic of Turkey has not signed the additional protocol of March 17 1978 to the European Convention on Mutual Assistance in Criminal Matters of April 20, 1959, the provisions of paragraph 1 of Article 26 shall not be operative to information required for prosecution.
IN WITNESS whereof the undersigned, duly authorized thereto, have signed this Protocol.
DONE at Ankara, this twentyseventh day of March 1986 in duplicate in the English language.
For the Government of the Kingdom of the Netherlands,
(sd.) G. M. V. VAN AARDENNE
(sd.) P. C. NIEMAN
For the Government of the Republic of Turkey,
(sd.) I. KAYA ERDEM
(vertaling: nl)
Overeenkomst tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Turkije tot het vermijden van dubbele belasting en het voorkomen van het ontgaan van belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen
De Regering van het Koninkrijk der Nederlanden
en
de Regering van de Republiek Turkije,
De wens koesterende een overeenkomst te sluiten tot het vermijden van dubbele belasting en het voorkomen van het ontgaan van belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen,
Zijn het volgende overeengekomen:
HOOFDSTUK I. REIKWIJDTE VAN DE OVEREENKOMST
Artikel 1. Personen op wie de Overeenkomst van toepassing is
Deze Overeenkomst is van toepassing op personen die inwoner zijn van een van de Staten of van beide Staten.
Artikel 2. Belastingen waarop de Overeenkomst van toepassing is
1. Deze Overeenkomst is van toepassing op belastingen naar het inkomen die, ongeacht de wijze van heffing, worden geheven ten behoeve van een van de Staten of van de staatkundige onderdelen of plaatselijke publiekrechtelijke lichamen daarvan.
2. Als belastingen naar het inkomen worden beschouwd alle belastingen die worden geheven naar het gehele inkomen, of naar bestanddelen van het inkomen, waaronder begrepen belastingen naar voordelen verkregen uit de vervreemding van roerende of onroerende zaken, belastingen naar het totaalbedrag van de door ondernemingen betaalde lonen of salarissen, alsmede belastingen naar waardevermeerdering.
3. De bestaande belastingen waarop de Overeenkomst van toepassing is, zijn met name:
a) in het geval van Turkije:
- de inkomstenbelasting (gelir vergisi);
- de vennootschapsbelasting (kurumlar vergisi);
- de heffing ten behoeve van het fonds voor de ondersteuning van
de defensie-industrie (savunma sanayii destekleme fonu);
(hierna te noemen; „Turkse belasting”).
b) in het geval van Nederland:
- de inkomstenbelasting,
- de loonbelasting,
- de vennootschapsbelasting, daaronder begrepen het aandeel van de regering in de netto winsten behaald met de exploitatie van natuurlijke rijkdommen geheven krachtens de Mijnwet 1810 met betrekking tot concessies uitgegeven vanaf 1967, of geheven krachtens de Nederlandse Mijnwet continentaal plat 1965,
- de dividendbelasting,
(hierna te noemen: „Nederlandse belasting”);
4. De Overeenkomst is ook van toepassing op alle gelijke of in wezen gelijksoortige belastingen die na de datum van ondertekening van de Overeenkomst naast of in de plaats van de bestaande belastingen worden geheven. De bevoegde autoriteiten van de Staten doen elkaar mededeling van alle wezenlijke wijzigingen die in hun onderscheiden belastingwetgevingen zijn aangebracht.
HOOFDSTUK II. BEGRIPSBEPALINGEN
Artikel 3. Algemene begripsbepalingen
1. Voor de toepassing van deze Overeenkomst, tenzij de context anders vereist:
a) betekent de uitdrukking „Staat” Turkije of Nederland, al naar de context vereist; betekent de uitdrukking „Staten” Turkije en Nederland;
b)
(i) betekent de uitdrukking „Turkije” het grondgebied van de Republiek Turkije, met inbegrip van elk gebied waarin de wetgeving van Turkije van kracht is, alsmede het onder de Zwarte Zee, de Egeïsche Zee, en de Middellandse Zee gelegen deel van de zeebodem en de ondergrond daarvan voor zover dat gebied in overeenstemming met het internationale recht krachtens de Turkse wetgeving is of zal worden aangemerkt als een gebied waarbinnen Turkije soevereine rechten uitoefent met betrekking tot de exploratie en exploitatie van de natuurlijke rijkdommen van de zeebodem en de ondergrond daarvan;
(ii) betekent de uitdrukking „Nederland” het deel van het Koninkrijk der Nederlanden dat in Europa is gelegen, met inbegrip van het onder de Noordzee gelegen deel van de zeebodem en de ondergrond daarvan voor zover dat gebied in overeenstemming met het internationale recht krachtens de Nederlandse wetgeving is of zal worden aangemerkt als een gebied waarbinnen Nederland bepaalde rechten kan uitoefenen met betrekking tot de exploratie en exploitatie van de natuurlijke rijkdommen van de zeebodem of de ondergrond daarvan;
c) betekent de uitdrukking „belasting” elke belasting waarop artikel 2 van deze Overeenkomst van toepassing is;
d) omvat de uitdrukking „persoon” een natuurlijke persoon, een lichaam en elke andere vereniging van personen;
e) betekent de uitdrukking „lichaam” elke rechtspersoon of elke eenheid die voor de belastingheffing als een rechtspersoon wordt behandeld;
f) betekent de uitdrukking „wettelijk hoofdkantoor” in het geval van Turkije het naar het Turkse Wetboek van koophandel geregistreerde kantoor en in het geval van Nederland de plaats van oprichting naar Nederlands recht;
g) betekenen de uitdrukkingen „onderneming van een van de Staten” en „onderneming van de andere Staat” onderscheidenlijk een onderneming gedreven door een inwoner van een van de Staten en een onderneming gedreven door een inwoner van de andere Staat;
h) betekent de uitdrukking „internationaal verkeer” alle vervoer met een schip, een luchtvaartuig of een wegvoertuig, geëxploiteerd door een onderneming van een van de Staten, behalve wanneer het schip, luchtvaartuig of wegvoertuig uitsluitend wordt geëxploiteerd tussen plaatsen die in de andere Staat zijn gelegen;
i) betekent de uitdrukking „onderdanen”:
(i) met betrekking tot Turkije, elke natuurlijke persoon die de Turkse nationaliteit bezit overeenkomstig het Turkse Wetboek op de nationaliteit en elke rechtspersoon, vennootschap of vereniging die zijn rechtspositie als zodanig ontleent aan de wetgeving die in Turkije van kracht is;
(ii) met betrekking tot Nederland elke natuurlijke persoon die de Nederlandse nationaliteit bezit en elke rechtspersoon, vennootschap of vereniging die zijn rechtspositie als zodag ontleent aan de wetgeving die in Nederland van kracht is;
j) betekent de uitdrukking „bevoegde autoriteit”:
(i) in Turkije, de Minister van Financiën en Douane of zijn bevoegde
vertegenwoordiger;
(ii) in Nederland, de Minister van Financiën of zijn bevoegde vertegenwoordiger.
2. Voor de toepassing van deze Overeenkomst door een van de Staten heeft, tenzij de context anders vereist, elke daarin niet omschreven uitdrukking de betekenis welke die uitdrukking heeft volgens de wetgeving van die Staat met betrekking tot de belastingen waarop de Overeenkomst van toepassing is.
Artikel 4. Inwoner
1. Voor de toepassing van deze Overeenkomst betekent de uitdrukking „inwoner van een van de Staten” iedere persoon die, ingevolge de wetgeving van die Staat, aldaar aan belasting is onderworpen op grond van zijn woonplaats, verblijf, wettelijk hoofdkantoor, plaats van leiding of enige andere soortgelijke omstandigheid.
2. Indien een natuurlijke persoon ingevolge de bepalingen van het eerste lid inwoner van beide Staten is, wordt zijn positie als volgt bepaald:
a) hij wordt geacht inwoner te zijn van de Staat waarin hij een duurzaam tehuis tot zijn beschikking heeft; indien hij in beide Staten een duurzaam tehuis tot zijn beschikking heeft, wordt hij geacht inwoner te zijn van de Staat waarmede zijn persoonlijke en economische betrekkingen het nauwst zijn (middelpunt van de levensbelangen);
b) indien niet kan worden bepaald in welke Staat hij het middelpunt van zijn levensbelangen heeft, of indien hij in geen van de Staten een duurzaam tehuis tot zijn beschikking heeft, wordt hij geacht inwoner te zijn van de Staat waarin hij gewoonlijk verblijft;
c) indien hij in beide Staten of in geen van beide gewoonlijk verblijft, wordt hij geacht inwoner te zijn van de Staat waarvan hij onderdaan is:
d) indien hij onderdaan is van beide Staten of van geen van beide, regelen de bevoegde autoriteiten van de Staten de aangelegenheid in onderlinge overeenstemming.
3. Indien een andere dan een natuurlijke persoon ingevolge de bepalingen van het eerste lid inwoner van beide staten is, wordt hij geacht inwoner te zijn van de Staat waarin de plaats van zijn werkelijke leiding is gelegen. Indien evenwel de plaats van de werkelijke leiding van een dergelijke persoon in een van de Staten is gelegen en zijn wettelijk hoofdkantoor in de andere Staat, stellen de bevoegde autoriteiten van de Staten in onderlinge overeenstemming vast van welke Staat de persoon zal worden geacht inwoner te zijn voor de toepassing van deze Overeenkomst.
Artikel 5. Vaste inrichting
1. Voor de toepassing van deze Overeenkomst betekent de uitdrukking „vaste inrichting” een vaste bedrijfsinrichting door middel waarvan de werkzaamheden van een onderneming geheel of gedeeltelijk worden uitgeoefend.
2. De uitdrukking „vaste inrichting” omvat in het bijzonder:
a) een plaats waar de leiding wordt gegeven;
b) een filiaal;
c) een kantoor;
d) een fabriek;
e) een werkplaats;
f) een mijn, een olie- of gasbron, een steengroeve of een andere plaats waar natuurlijke rijkdommen worden gewonnen.
3. Een plaats van uitvoering van een bouwwerk, van constructie-, montage- of installatiewerkzaamheden vormt alleen een vaste inrichting indien de duur ervan zes maanden overschrijdt.
4. Niettegenstaande de voorgaande bepalingen van dit artikel wordt de uitdrukking „vaste inrichting” niet geacht te omvatten:
a) het gebruik maken van inrichtingen, uitsluitend voor opslag, uitstalling of aflevering van aan de onderneming toebehorende goederen of koopwaar;
b) het aanhouden van een voorraad van aan de onderneming toebehorende goederen of koopwaar, uitsluitend voor opslag, uitstalling of aflevering;
c) het aanhouden van een voorraad van aan de onderneming toebehorende goederen of koopwaar, uitsluitend voor de bewerking of verwerking door een andere onderneming;
d) het aanhouden van een vaste bedrijfsinrichting, uitsluitend om voor de onderneming goederen of koopwaar aan te kopen of inlichtingen in te winnen;
e) het aanhouden van een vaste bedrijfsinrichting, uitsluitend om voor de onderneming enige andere werkzaamheid uit te oefenen die van voorbereidende aard is of het karakter van hulpwerkzaamheid heeft;
f) het aanhouden van een vaste bedrijfsinrichting, uitsluitend voor een combinatie van de in de onderdelen a) tot en met e) genoemde werkzaamheden, mits het totaal van de werkzaamheden van de vaste bedrijfsinrichting dat uit deze combinatie voortvloeit van voorbereidende aard is of het karakter van hulpwerkzaamheid heeft.
5. Indien een persoon - niet zijnde een onafhankelijke vertegenwoordiger waarop het zesde lid van toepassing is - in een van de Staten namens een onderneming van de andere Staat werkzaam is, wordt die onderneming, niettegenstaande de bepalingen van het eerste en tweede lid, geacht in de eerstgenoemde Staat een vaste inrichting te hebben met betrekking tot de werkzaamheden die die persoon voor de onderneming verricht, indien die persoon:
a) een machtiging bezit om namens de onderneming overeenkomsten af te sluiten en dit recht in die Staat gewoonlijk uitoefent, tenzij de werkzaamheden van die persoon beperkt blijven tot die werkzaamheden genoemd in het vierde lid, die, indien zij worden uitgeoefend door middel van een vaste bedrijfsinrichting, deze vaste bedrijfsinrichting op grond van de bepalingen van dat lid niet tot een vaste inrichting zouden maken; of
b) zulk een machtiging niet bezit, maar gewoonlijk in de eerstgenoemde Staat een voorraad goederen of koopwaar aanhoudt waaruit hij regelmatig goederen of koopwaar namens de onderneming aflevert. De bepalingen in de voorgaande zin zijn niet van toepassing, tenzij wordt aangetoond dat, teneinde belastingheffing in de eerstgenoemde Staat te ontgaan, die persoon niet alleen regelmatig afleveringen van goederen of koopwaar verricht maar in wezen ook alle met de verkoop van de goederen of koopwaar samenhangende werkzaamheden verricht met uitzondering van het feitelijk sluiten van de verkoopovereenkomst zelf.
6. Een onderneming van een van de Staten wordt niet geacht een vaste inrichting in de andere Staat te bezitten alleen op grond van de omstandigheid dat zij in die andere Staat zaken doet door bemiddeling van een makelaar, commissionair of enige andere onafhankelijke vertegenwoordiger, mits deze personen in de normale uitoefening van hun bedrijf handelen.
7. Alleen de omstandigheid dat een lichaam dat inwoner is van een van de Staten, een lichaam beheerst of door een lichaam wordt beheerst dat inwoner is van de andere Staat of dat in die andere Staat zaken doet (hetzij door middel van een vaste inrichting, hetzij op andere wijze), stempelt een van beide lichamen niet tot een vaste inrichting van het andere.
HOOFDSTUK III. BELASTINGHEFFING NAAR HET INKOMEN
Artikel 6. Inkomsten uit onroerende goederen
1. Inkomsten verkregen door een inwoner van een van de Staten uit onroerende goederen (waaronder begrepen voordelen uit landbouw- of bosbedrijven) die in de andere Staat zijn gelegen mogen in die andere Staat worden belast.
2. De uitdrukking „onroerende goederen” heeft de betekenis welke die uitdrukking heeft volgens de wetgeving van de Staat waarin de desbetreffende goederen zijn gelegen. De uitdrukking omvat in ieder geval de goederen die bij de onroerende goederen behoren, levende en dode have van landbouw- en bosbedrijven, alle soorten viswateren, rechten waarop de bepalingen van het privaatrecht betreffende de grondeigendom van toepassing zijn, vruchtgebruik van onroerende goederen en rechten op veranderlijke of vaste vergoedingen ter zake van de exploitatie, of concessie tot exploitatie, van minerale aardlagen, bronnen en andere natuurlijke rijkdommen; schepen, luchtvaartuigen en wegvoertuigen worden niet als onroerende goederen beschouwd.
3. De bepalingen van het eerste lid zijn van toepassing op de inkomsten verkregen uit de rechtstreekse exploitatie, uit het verhuren of verpachten, of uit elke andere vorm van exploitatie van onroerende goederen.
4. De bepalingen van het eerste en derde lid zijn ook van toepassing op inkomsten uit onroerende goederen van een onderneming en op inkomsten uit onroerende goederen die worden gebruikt voor het verrichten van zelfstandige arbeid.
Artikel 7. Winst uit onderneming
1. De voordelen van een onderneming van een van de Staten zijn slechts in die Staat belastbaar, tenzij de onderneming in de andere Staat haar bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gevestigde vaste inrichting. Indien de onderneming aldus haar bedrijf uitoefent, mogen de voordelen van de onderneming in de andere Staat worden belast, maar slechts in zoverre als zij aan die vaste inrichting kunnen worden toegerekend.
2. Onder voorbehoud van de bepalingen van het derde lid worden, indien een onderneming van een van de Staten in de andere Staat haar bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gevestigde vaste inrichting, in elk van de Staten aan die vaste inrichting de voordelen toegerekend die zij geacht zou kunnen worden te behalen, indien zij een zelfstandige onderneming zou zijn die dezelfde of soortgelijke werkzaamheden zou uitoefenen onder dezelfde of soortgelijke omstandigheden en die geheel onafhankelijk transacties zou aangaan met de onderneming waarvan zij een vaste inrichting is.
3. Bij het bepalen van de voordelen van een vaste inrichting worden in aftrek toegelaten kosten - waaronder begrepen kosten van de leiding en algemene beheerskosten - die ten behoeve van de vaste inrichting zijn gemaakt, hetzij in de Staat waarin de vaste inrichting is gevestigd, hetzij elders.
4. Er worden geen voordelen aan een vaste inrichting toegerekend enkel op grond van aankoop door die vaste inrichting van goederen of koopwaar voor de onderneming.
5. Indien in de voordelen bestanddelen zijn begrepen die afzonderlijk in andere artikelen van deze Overeenkomst worden behandeld worden de bepalingen van die artikelen niet aangetast door de bepalingen van dit artikel.
Artikel 8. Zeevaart, luchtvaart en wegvervoer
1. Voordelen van een onderneming van een van de Staten uit de exploitatie van schepen, luchtvaartuigen of wegvoertuigen in internationaal verkeer zijn slechts belastbaar in die Staat.
2. De bepalingen van het eerste lid zijn ook van toepassing op voordelen uit de deelneming in een „pool”, een gemeenschappelijke onderneming of een internationaal opererend agentschap.
Artikel 9. Gelieerde ondernemingen
1. Indien
a) een onderneming van een van de Staten onmiddellijk of middellijk deelneemt aan de leiding van, aan het toezicht op dan wel in het kapitaal van een onderneming van de andere Staat, of
b) dezelfde personen onmiddellijk of middellijk deelnemen aan de leiding
van, aan het toezicht op dan wel in het kapitaal van een onderneming van
een van de Staten en een onderneming van de andere Staat,
en in het ene of in het andere geval tussen de beide ondernemingen in hun
handelsbetrekkingen of financiële betrekkingen voorwaarden worden overeengekomen
of opgelegd, die afwijken van die welke zouden worden overeengekomen tussen
onafhankelijke ondernemingen, mogen alle voordelen die een van de ondernemingen
zonder deze voorwaarden zou hebben behaald, maar ten gevolge van die voorwaarden
niet heeft behaald, worden begrepen in de voordelen van die onderneming
en dienovereenkomstig worden belast.
2. Indien een van de Staten in de voordelen van een onderneming van die staat voordelen begrijpt - en dienovereenkomstig belast - ter zake waarvan een onderneming van de andere Staat in die andere Staat in de belastingheffing is betrokken en deze voordelen bestaan uit voordelen welke de onderneming van de eerstbedoelde Staat zou hebben behaald indien tussen de beide ondernemingen zodanige voorwaarden zouden zijn overeengekomen als die welke tussen onafhankelijke ondernemingen zouden zijn overeengekomen, zal die andere Staat het bedrag aan belasting dat in die Staat over die voordelen is geheven, dienovereenkomstig aanpassen voor zover die andere Staat van oordeel is dat de aanpassing gerechtvaardigd is. Bij de vaststelling van deze aanpassing wordt rekening gehouden met de overige bepalingen van deze Overeenkomst en plegen de bevoegde autoriteiten van de Staten zo nodig met elkaar overleg.
Artikel 10. Dividenden
1. Dividenden betaald door een lichaam dat inwoner is van een van de Staten aan een inwoner van de andere Staat, mogen in die andere Staat worden belast.
2. Deze dividenden mogen echter ook in de Staat waarvan het lichaam dat de dividenden betaalt inwoner is, overeenkomstig de wetgeving van die Staat worden belast, maar de aldus geheven belasting mag niet overschrijden:
a) 15 percent van het brutobedrag van de dividenden, indien de genieter een lichaam (niet zijnde een maatschap of een vennootschap onder firma) is dat onmiddellijk ten minste 25 percent bezit van het kapitaal van het lichaam dat de dividenden betaalt;
b) 20 percent van het brutobedrag van de dividenden in alle andere gevallen.
De bepalingen van dit lid laten onverlet de belastingheffing van het lichaam ter zake van de winst waaruit de dividenden worden betaald.
3. De bevoegde autoriteiten van de Staten regelen in onderlinge overeenstemming de wijze van toepassing van het tweede lid.
4. De uitdrukking „dividenden”, zoals gebezigd in dit artikel, betekent inkomsten uit aandelen, winstaandelen of winstbewijzen, oprichtersaandelen of andere rechten, niet zijnde schuldvorderingen, die aanspraak geven op een aandeel in de winst, alsmede inkomsten uit andere vennootschappelijke rechten die door de wetgeving van de Staat waarvan het lichaam dat de uitdeling doet inwoner is, op dezelfde wijze aan de belastingheffing worden onderworpen als inkomsten uit aandelen.
5. Voordelen van een lichaam van een van de Staten dat in de andere Staat een bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gevestigde vaste inrichting mogen, na te zijn belast volgens het bepaalde in artikel 7, in de Staat waarin de vaste inrichting is gevestigd, worden belast naar het resterende bedrag en de aldus geheven belastingen mogen 50 percent van het percentage voorzien in onderdeel a) van het tweede lid van dit artikel niet overschrijden.
6. De bepalingen van het eerste en tweede lid zijn niet van toepassing, indien de genieter van de dividenden, die inwoner is van een van de Staten, in de andere Staat waarvan het lichaam dat de dividenden betaalt inwoner is, een bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gevestigde vaste inrichting, of, in het geval van een inwoner van Turkije, in Nederland zelfstandige arbeid verricht vanuit een in Nederland gevestigd vast middelpunt, en het aandelenbezit uit hoofde waarvan de dividenden worden betaald, tot het bedrijfsvermogen van die vaste inrichting of tot het beroepsvermogen van dat vaste middelpunt behoort. In dat geval zijn, naar gelang van het geval, de bepalingen van artikel 7 of artikel 14 van toepassing.
7. Indien een lichaam dat inwoner is van een van de Staten, voordelen of inkomsten verkrijgt uit de andere Staat, mag die andere Staat geen belasting heffen op de dividenden die door het lichaam worden betaald, behalve voor zover deze dividenden worden betaald aan een inwoner van die andere Staat of voor zover het aandelenbezit uit hoofde waarvan de dividenden worden betaald, tot het bedrijfsvermogen van een in die andere Staat gevestigde vaste inrichting of tot het beroepsvermogen van een aldaar gevestigd vast middelpunt behoort, noch de niet-uitgedeelde winst van het lichaam onderwerpen aan een belasting op niet-uitgedeelde winst van het lichaam, zelfs indien de betaalde dividenden of de niet-uitgedeelde winst geheel of gedeeltelijk bestaan uit voordelen of inkomsten die uit die andere Staat afkomstig zijn.
Artikel 11. Interest
1. Interest afkomstig uit een van de Staten en betaald aan een inwoner van de andere Staat, mag in die andere Staat worden belast.
2. Deze interest mag echter ook in de Staat waaruit hij afkomstig is, overeenkomstig de wetgeving van die Staat worden belast, maar de aldus geheven belasting mag niet overschrijden:
a) 10 percent van het brutobedrag van de interest indien deze wordt betaald ter zake van een lening verstrekt voor een tijdsduur van meer dan twee jaar;
b) 15 percent van het brutobedrag van de interest in alle andere gevallen.
3. Niettegenstaande de bepalingen van het tweede lid:
a) is de Centrale Bank van Turkije vrijgesteld van Nederlandse belasting ter zake van interest die afkomstig is uit Nederland;
b) is de Nederlandsche Bank N.V. vrijgesteld van Turkse belasting ter zake van interest die afkomstig is uit Turkije;
c) zijn de Regering, de staatkundige onderdelen of de plaatselijke publiekrechtelijke lichamen van een van de Staten vrijgesteld van belasting in de andere Staat ter zake van interest die afkomstig is uit die andere Staat.
4. De bevoegde autoriteiten van de Staten regelen in onderlinge overeenstemming de wijze van toepassing van het tweede en derde lid.
5. De uitdrukking „interest”, zoals gebezigd in dit artikel, betekent inkomsten uit schuldvorderingen van welke aard ook, al dan niet verzekerd door hypotheek en al dan niet aanspraak gevend op een aandeel in de winst van de schuldenaar, en in het bijzonder inkomsten uit overheidsleningen en inkomsten uit obligaties of schuldbewijzen, waaronder begrepen de aan zodanige leningen, obligaties of schuldbewijzen verbonden premies.
6. De bepalingen van het eerste, tweede en derde lid zijn niet van toepassing indien de genieter van de interest, die inwoner is van een van de Staten, in de andere Staat waaruit de interest afkomstig is een bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gevestigde vaste inrichting, of in het geval van een inwoner van Turkije, in Nederland zelfstandige arbeid verricht vanuit een in Nederland gevestigd vast middelpunt, en de vordering uit hoofde waarvan de interest wordt betaald, tot het bedrijfsvermogen van die vaste inrichting of tot het beroepsvermogen van dat vaste middelpunt behoort. In dat geval zijn, naar gelang van het geval, de bepalingen van artikel 7 of artikel 14 van toepassing.
7. Interest wordt geacht uit een van de Staten afkomstig te zijn, indien deze wordt betaald door die Staat zelf, door een staatkundig onderdeel, door een plaatselijk publiekrechtelijk lichaam of door een inwoner van die Staat. Indien evenwel de persoon die de interest betaalt, of hij inwoner van een van de Staten is of niet, in een van de Staten een vaste inrichting of een vast middelpunt heeft, waarvoor de schuld ter zake waarvan de interest wordt betaald, was aangegaan, en deze interest ten laste komt van die vaste inrichting of van dat vaste middelpunt, wordt deze interest geacht afkomstig te zijn uit de Staat waarin de vaste inrichting of het vaste middelpunt is gevestigd.
8. Indien, wegens een bijzondere verhouding tussen de schuldenaar en de genieter of tussen hen beiden en een derde, het bedrag van de betaalde interest, gelet op de schuldvordering ter zake waarvan deze wordt betaald, hoger is dan het bedrag dat zonder zulk een verhouding door de schuldenaar en de genieter zou zijn overeengekomen, zijn de bepalingen van dit artikel slechts op het laatstbedoelde bedrag van toepassing. In dat geval blijft het daarboven uitgaande deel van het betaalde bedrag belastbaar overeenkomstig de wetgeving van elk van de Staten, zulks met inachtneming van de overige bepalingen van deze Overeenkomst.
9. Indien een inwoner van een van de Staten nijverheids-, handels- of wetenschappelijke goederen, uitrusting of koopwaar verkoopt aan een inwoner van de andere Staat, en de betalingen ter zake van die verkopen plaatsvinden binnen een bepaalde periode na de aflevering van die goederen, uitrusting of koopwaar, zal voor de toepassing van dit artikel geen enkel deel van die betalingen worden aangemerkt als interest. In dat geval zijn de bepalingen van de artikelen 5 en 7 van toepassing.
Artikel 12. Royalty's
1. Royalty's afkomstig uit een van de Staten en betaald aan een inwoner van de andere Staat mogen in die andere Staat worden belast.
2. Deze royalty's mogen echter ook in de Staat waaruit zij afkomstig zijn, overeenkomstig de wetgeving van die Staat worden belast, maar de aldus geheven belasting mag 10 percent van het brutobedrag van de royalty's niet overschrijden.
3. De bevoegde autoriteiten van de Staten regelen in onderlinge overeenstemming de wijze van toepassing van het tweede lid.
4. De uitdrukking „royalty's”, zoals gebezigd in dit artikel, betekent vergoedingen van welke aard ook voor het gebruik van, of voor het recht van gebruik van, of de verkoop van, een auteursrecht op een werk op het gebied van letterkunde, kunst of wetenschap - waaronder begrepen bioscoopfilms en opnamen voor radio en televisie -, van een octrooi, een fabrieks- of handelsmerk, een tekening of model, een plan, een geheim recept of een geheime werkwijze, of voor inlichtingen omtrent ervaringen op het gebied van nijverheid, handel of wetenschap, dan wel voor het gebruik van, of voor het recht van gebruik van, nijverheids- en handelsuitrusting of wetenschappelijke uitrusting.
5. De bepalingen van het eerste en tweede lid zijn niet van toepassing, indien de genieter van de royalty's, die inwoner is van een van de Staten, in de andere Staat waaruit de royalty's afkomstig zijn een bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gevestigde vaste inrichting, of, in het geval van een inwoner van Turkije, in Nederland zelfstandige arbeid verricht vanuit een in Nederland gevestigd vast middelpunt, en het recht of de zaak uit hoofde waarvan de royalty's worden betaald, tot het bedrijfsvermogen van die vaste inrichting of tot het beroepsvermogen van dat vaste middelpunt behoort. In dat geval zijn, naar gelang het geval, de bepalingen van artikel 7 of artikel 14 van toepassing.
6. Royalty's worden geacht uit een van de Staten afkomstig te zijn, indien zij worden betaald door die Staat zelf, door een staatkundig onderdeel, door een plaatselijk publiekrechtelijk lichaam of door een inwoner van die Staat. Indien evenwel de persoon die de royalty's betaalt, of hij inwoner van een van de Staten is of niet, in een van de Staten een vaste inrichting of een vast middelpunt heeft en het recht of de zaak uit hoofde waarvan de royalty's verschuldigd zijn, tot het bedrijfsvermogen van die vaste inrichting of tot het beroepsvermogen van dat vaste middelpunt behoort, en deze royalty's ten laste komen van die vaste inrichting of van dat vaste middelpunt, worden deze royalty's geacht afkomstig te zijn uit de Staat waarin de vaste inrichting of het vaste middelpunt is gevestigd.
7. Indien, wegens een bijzondere verhouding tussen de schuldenaar en de genieter of tussen hen beiden en een derde, het bedrag van de betaalde royalty's, gelet op het gebruik, het recht of de inlichtingen waarvoor zij worden betaald, hoger is dan het bedrag dat zonder zulk een verhouding door de schuldenaar en de genieter zou zijn overeengekomen, zijn de bepalingen van dit artikel slechts op het laatstbedoelde bedrag van toepassing. In dat geval blijft het daarboven uitgaande deel van het betaalde bedrag belastbaar overeenkomstig de wetgeving van elk van de Staten, zulks met inachtneming van de overige bepalingen van deze Overeenkomst.
Artikel 13. Vermogenswinsten
1. Voordelen verkregen door een inwoner van een van de Staten uit de vervreemding van onroerende goederen, zoals bedoeld in artikel 6 en die zijn gelegen in de andere Staat mogen in die andere Staat worden belast.
2. Voordelen verkregen uit de vervreemding van roerende zaken die deel uitmaken van het bedrijfsvermogen van een vaste inrichting die een onderneming van een van de Staten in de andere Staat heeft, of van roerende zaken die behoren tot een vast middelpunt dat een inwoner van een van de Staten in de andere Staat tot zijn beschikking heeft voor het verrichten van zelfstandige arbeid, waaronder begrepen voordelen verkregen uit de vervreemding van de vaste inrichting (alleen of met de gehele onderneming) of van het vaste middelpunt, mogen in die andere Staat worden belast.
3. Voordelen verkregen door een onderneming van een van de Staten uit de vervreemding van schepen, luchtvaartuigen of wegvoertuigen die in internationaal verkeer worden geëxploiteerd, of van roerende zaken die worden gebruikt bij de exploitatie van deze schepen, luchtvaartuigen of wegvoertuigen, zijn slechts belastbaar in die Staat.
4. Voordelen verkregen uit de vervreemding van alle andere zaken dan die bedoeld in het eerste, tweede en derde lid zijn slechts belastbaar in de Staat waarvan de vervreemder inwoner is.
5. De bepalingen van het vierde lid tasten niet aan het recht van een van de Staten overeenkomstig zijn eigen wetgeving belasting te heffen op voordelen verkregen door een inwoner van de andere Staat uit de vervreemding van aandelen of obligaties welke zijn uitgegeven door een lichaam dat inwoner is van de eerstgenoemde Staat (andere dan aandelen en obligaties genoteerd op een effectenbeurs van die Staat), indien de vervreemding plaatsvindt aan een inwoner van de eerstgenoemde Staat en indien de periode tussen verkrijging en vervreemding de duur van een jaar niet overschrijdt.
6. De bepalingen van het vierde lid tasten niet aan het recht van elk van de Staten overeenkomstig zijn eigen wetgeving belasting te heffen op voordelen die uit de vervreemding van aandelen of winst bewijzen in een lichaam waarvan het kapitaal geheel of ten dele in aandelen is verdeeld en dat, volgens de wetgeving van die Staat, inwoner is van die Staat, worden verkregen door een natuurlijke persoon die inwoner is van de andere Staat en die in de loop van de laatste vijf jaar voorafgaande aan de vervreemding van de aandelen of winstbewijzen inwoner van de eerstbedoelde Staat is geweest.
Artikel 14. Zelfstandige arbeid
1. Voordelen verkregen door een inwoner van een van de Staten in de uitoefening van een vrij beroep of ter zake van andere werkzaamheden van zelfstandige aard zijn slechts in die Staat belastbaar. Deze voordelen mogen evenwel ook in de andere Staat worden belast indien deze arbeid of werkzaamheden worden verricht in die andere Staat en indien:
a) hij in die andere Staat voor het verrichten van deze arbeid of werkzaamheden geregeld over een vast middelpunt beschikt; of
b) hij voor het verrichten van deze arbeid of werkzaamheden in die andere Staat verblijft gedurende een tijdvak of tijdvakken die in enig aaneengesloten tijdvak van 12 maanden in totaal 183 dagen of meer belopen.
Onder die omstandigheden mogen de voordelen slechts in zoverre zij aan dat vaste middelpunt of aan de gedurende zijn verblijf in die andere Staat verrichte arbeid of werkzaamheden, naar gelang van het geval, kunnen worden toegerekend, in die andere Staat worden belast.
2. Voordelen verkregen door een onderneming van een van de Staten in de uitoefening van een vrij beroep of ter zake van andere werkzaamheden van soortgelijke aard zijn slechts in die Staat belastbaar. Deze voordelen mogen evenwel ook in de andere Staat worden belast indien deze arbeid of werkzaamheden worden verricht in die andere staat en indien:
a) de onderneming in die andere Staat beschikt over een vaste inrichting door middel waarvan de arbeid of de werkzaamheden worden verricht; of
b) het tijdvak of de tijdvakken gedurende welke de arbeid wordt verricht in totaal 183 dagen in enig aangesloten tijdvak van 12 maanden overschrijden.
Onder die omstandigheden mogen de voordelen slechts in zoverre zij kunnen worden toegerekend aan die vaste inrichting of aan de in die andere Staat verrichte arbeid of werkzaamheden, naar gelang van het geval, in die andere Staat worden belast. In elk geval mag de Republiek Turkije van deze voordelen een bronbelasting heffen. De genieter van deze voordelen, die aan een dergelijke belasting zijn onderworpen, kan evenwel verkiezen ter zake van deze voordelen in overeenstemming met de bepalingen van artikel 7 van deze Overeenkomst te worden belast naar de netto-opbrengst alsof de voordelen waren toe te rekenen aan een in die andere Staat gevestigde vaste inrichting van de onderneming.
3. De uitdrukking „vrij beroep” omvat in het bijzonder zelfstandige werkzaamheden op het gebied van wetenschap, letterkunde, kunst, opvoeding of onderwijs, alsmede de zelfstandige werkzaamheden van artsen, advocaten, technici, architecten, tandartsen en accountants, alsmede andere werkzaamheden waarvoor een bijzondere vakbekwaamheid vereist is.
Artikel 15. Niet-zelfstandige arbeid
1. Onder voorbehoud van de bepalingen van de artikelen 16, 18, 19 en 20 zijn salarissen, lonen en andere soortgelijke beloningen verkregen door een inwoner van een van de Staten ter zake van een dienstbetrekking slechts in die Staat belastbaar, tenzij de dienstbetrekking in de andere Staat wordt uitgeoefend. Indien de dienstbetrekking aldaar wordt uitgeoefend, mag de ter zake daarvan verkregen beloning in die andere Staat worden belast.
2. Niettegenstaande de bepalingen van het eerste lid is de beloning verkregen door een inwoner van een van de Staten ter zake van een in de andere Staat uitgeoefende dienstbetrekking slechts in de eerstbedoelde Staat belastbaar, indien:
a) de genieter in de andere Staat verblijft gedurende een tijdvak of tijdvakken, die in het desbetreffende kalenderjaar een totaal van 183 dagen niet te boven gaan, en
b) de beloning wordt betaald door of namens een werkgever die geen inwoner van de andere Staat is, en
c) de beloning niet ten laste komt van een vaste inrichting die, of van een vast middelpunt dat de werkgever in de andere Staat heeft.
3. Niettegenstaande de voorgaande bepalingen van dit artikel mag de beloning verkregen door een inwoner van een van de Staten ter zake van een dienstbetrekking uitgeoefend aan boord van een schip, luchtvaartuig of wegvoertuig dat in internationaal verkeer wordt geëxploiteerd door een onderneming van de andere Staat in die andere Staat worden belast.
Artikel 16. ,, Directeursbeloningen ”
Directeursbeloningen (directors' fees) of andere beloningen verkregen door een inwoner van een van de Staten in zijn hoedanigheid van lid van de raad van beheer, van bestuurder of van commissaris van een lichaam dat inwoner is van de andere Staat, mogen in die andere Staat worden belast.
Artikel 17. Artiesten en sportbeoefenaars
1. Niettegenstaande de bepalingen van de artikelen 14 en 15 mogen voordelen of inkomsten, verkregen door een inwoner van een van de Staten als artiest, zoals een toneelspeler, film-, radio-, of televisieartiest of een musicus, of als sportbeoefenaar, uit zijn persoonlijke werkzaamheden als zodanig die worden verricht in de andere Staat, worden belast in die andere Staat.
2. Indien voordelen of inkomsten ter zake van persoonlijke werkzaamheden die door een artiest of een sportbeoefenaar in die hoedanigheid worden verricht, niet aan de artiest of sportbeoefenaar zelf toekomen, maar aan een andere persoon, mogen die voordelen of inkomsten, niettegenstaande de bepalingen van de artikelen 7, 14 en 15, worden belast in de Staat waarin de werkzaamheden van de artiest of sportbeoefenaar worden verricht.
3. Niettegenstaande de bepalingen van het eerste en tweede lid zijn de voordelen verkregen uit werkzaamheden die in een van de Staten worden verricht door artiesten of sportbeoefenaars indien hun bezoek aan die Staat in hoofdzaak wordt bekostigd uit de openbare middelen van de andere Staat - waaronder begrepen die van enig staatkundig onderdeel, een plaatselijk publiekrechtelijk lichaam of staatsrechtelijk orgaan daarvan -, alsmede de voordelen verkregen uit deze werkzaamheden door een niet op het maken van winst gerichte organisatie op voorwaarde dat haar inkomsten in genen dele betaalbaar zijn aan of anderszins strekken tot het persoonlijk voordeel van haar eigenaren, leden of aandeelhouders, niet belastbaar in de eerstgenoemde Staat.
Artikel 18. Pensioenen, lijfrenten en sociale verzekeringspensioenen
1. Onder voorbehoud van de bepalingen van artikel 19, eerste lid, zijn pensioenen en andere soortgelijke beloningen ter zake van een vroegere dienstbetrekking, alsmede lijfrenten betaald aan een inwoner van een van de Staten slechts in die Staat belastbaar.
2. Indien deze beloningen echter geen periodiek karakter dragen en worden betaald aan een inwoner van een van de Staten, die geen onderdaan is van die Staat, ter zake van een vroegere dienstbetrekking in de andere Staat, mogen de beloningen in die andere Staat worden belast.
3. Niettegenstaande de bepalingen van het eerste lid, mogen pensioenen al dan niet betaald ter zake van een vroegere dienstbetrekking en uitbetaald krachtens de bepalingen van een sociaal zekerheidsstelsel van een van de Staten aan een inwoner van de andere Staat, in de eerstbedoelde Staat worden belast. Deze pensioenen zijn echter slechts in de andere Staat belastbaar indien zij worden betaald aan een natuurlijke persoon die inwoner en onderdaan is van die andere Staat.
4. De uitdrukking „lijfrente” betekent een vaste som, periodiek betaalbaar op vaste tijdstippen gedurende het leven of gedurende een vastgesteld of voor vaststelling vatbaar tijdvak, ingevolge een verbintenis tot het doen van betalingen, welke tegenover een voldoende en volledige tegenprestatie in geld of geldswaarde staat.
Artikel 19. Overheidsfuncties
1. Beloningen, waaronder begrepen pensioenen, betaald door, of uit fondsen in het leven geroepen door, een van de Staten of een staatkundig onderdeel of een plaatselijk publiekrechtelijk lichaam daarvan aan een natuurlijke persoon ter zake van diensten bewezen aan die Staat of dat onderdeel of dat publiekrechtelijke lichaam daarvan in de uitoefening van overheidsfuncties, mogen in die Staat worden belast.
2. De bepalingen van de artikelen 15, 16 en 18 zijn van toepassing op beloningen en pensioenen ter zake van diensten, bewezen in het kader van een op winst gericht bedrijf, uitgeoefend door een van de Staten of een staatkundig onderdeel of een plaatselijk publiekrechtelijk lichaam daarvan.
Artikel 20. Hoogleraren en andere docenten
1. Vergoedingen die een hoogleraar of andere docent die inwoner is van een van de Staten en die in de andere Staat verblijft met het doel gedurende een tijdvak van ten hoogste twee jaar onderwijs te geven of zich met wetenschappelijk onderzoek bezig te houden aan een universiteit, hogeschool of andere inrichting voor onderwijs of wetenschappelijk onderzoek in die andere Staat, voor dat onderwijs of dat onderzoek ontvangt, zijn slechts in de eerstbedoelde Staat belastbaar, mits deze betalingen aan hem worden gedaan uit bronnen buiten die andere Staat.
2. Dit artikel is niet van toepassing op inkomsten uit het verrichten van wetenschappelijk onderzoek, indien dit onderzoek niet wordt verricht in het algemeen belang, maar in de eerste plaats voor het persoonlijke nut van een bepaalde persoon of bepaalde personen.
Artikel 21. Studenten
1. Betalingen die een student of een voor een beroep of bedrijf in opleiding zijnde persoon, die inwoner is of onmiddellijk voor zijn bezoek aan een van de Staten, inwoner was van de andere Staat en die uitsluitend voor zijn studie of opleiding in de eerstbedoelde Staat verblijft, ontvangt ten behoeve van zijn onderhoud, studie of opleiding, zijn in die Staat niet belastbaar, mits deze betalingen aan hem worden gedaan uit bronnen buiten die Staat.
2. Beloningen die een student of een voor een beroep of bedrijf in opleiding zijnde persoon, die inwoner is of onmiddellijk voor zijn bezoek aan een van de Staten inwoner was van de andere Staat, verkrijgt uit een dienstbetrekking die hij in de eerstgenoemde Staat gedurende een tijdvak of tijdvakken, welke 183 dagen in een kalenderjaar niet te boven gaan, uitoefent teneinde praktische ervaring op te doen verband houdende met zijn studie of opleiding, zijn in de eerstgenoemde Staat niet belastbaar.
Artikel 22. Overige inkomsten
1. Bestanddelen van het inkomen van een inwoner van een van de Staten, van waaruit ook afkomstig, die niet in de voorgaande artikelen van deze Overeenkomst zijn behandeld, zijn slechts in die Staat belastbaar.
2. De bepalingen van het eerste lid zijn niet van toepassing op inkomsten, niet zijnde inkomsten uit onroerende goederen zoals omschreven in artikel 6, tweede lid, indien de genieter van die inkomsten, die inwoner is van een van de Staten, in de andere Staat een bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gevestigde vaste inrichting, of in die andere Staat zelfstandige arbeid verricht vanuit een aldaar gevestigd vast middelpunt, en het recht of de zaak ter zake waarvan de inkomsten worden betaald, tot het bedrijfsvermogen van die vaste inrichting of tot het beroepsvermogen van dat vaste middelpunt behoort. In dat geval zijn, naar gelang van het geval, de bepalingen van artikel 7 of artikel 14 van toepassing.
HOOFDSTUK IV. VERMIJDING VAN DUBBELE BELASTING
Artikel 23. Vermijding van dubbele belasting
1. Voor inwoners van Turkije wordt dubbele belasting als volgt vermeden:
a) Indien een inwoner van Turkije bestanddelen van het inkomen, andere dan inkomsten waarop onderdeel b) van dit lid van toepassing is, verkrijgt die overeenkomstig de bepalingen van deze Overeenkomst in Nederland mogen worden belast, stelt Turkije deze inkomsten vrij van belasting; Turkije mag echter, bij het berekenen van de belasting over het overige inkomen van die persoon het belastingtarief toepassen dat van toepassing zou zijn geweest indien het vrijgestelde inkomen niet op deze wijze zou zijn vrijgesteld. Wat dividenden betreft, gelden de vorenstaande bepalingen van dit onderdeel voor inwoners van Turkije die onmiddellijk ten minste 10 procent bezitten van het kapitaal van een lichaam dat inwoner is van Nederland.
b) Op grond van de bepalingen van de Turkse belastingwetgeving betreffende
de aftrek wegens buitenlandse belastingen wordt de in Nederland overeenkomstig
de bepalingen van deze Overeenkomst betaalde belasting in mindering gebracht
op de in Turkije betaalde belasting uit hoofde van de hieronder genoemde
inkomsten:
(i) dividenden waarop onderdeel a) niet van toepassing is;
(ii) interest;
(iii)royalty's;
(iv)voordelen verkregen uit de vervreemding van zaken die in artikel 13, vijfde lid, zijn genoemd en die in Nederland mogen worden belast.
Deze verminderingen overschrijden evenwel niet dat deel van de in Turkije vóór de toekenning van de vermindering berekende inkomstenbelasting, dat aan de inkomsten die in Nederland mogen worden belast, is toe te rekenen.
c) Voor de toepassing van dit lid worden bij de vaststelling van de belastingen naar het inkomen betaald aan Nederland, de investeringsbijdragen en -toeslagen en de desinvesteringsbetalingen, als bedoeld in de Nederlandse Wet investeringsrekening, niet in aanmerking genomen. Voor de toepassing van dit lid worden de belastingen als bedoeld in artikel 2, derde lid, onderdeel b), en vierde lid, behouwd als belastingen naar het inkomen.
2. Voor inwoners van Nederland wordt dubbele belasting als volgt vermeden:
a) Nederland is bevoegd bij het heffen van belasting van zijn inwoners in de grondslag waarnaar de belasting wordt geheven, de bestanddelen van het inkomen te begrijpen die overeenkomstig de bepalingen van deze Overeenkomst in Turkije mogen worden belast.
b) Indien echter een inwoner van Nederland bestanddelen van het inkomen verkrijgt die volgens artikel 6, artikel 7, artikel 10, zesde lid, artikel 11, zesde lid, artikel 12, vijfde lid, artikel 13, eerste en tweede lid, artikel 14, artikel 15, eerste lid, artikel 16, artikel 18, derde lid, artikel 19 en artikel 22, tweede lid, van deze Overeenkomst in Turkije mogen worden belast en die in de in onderdeel a) bedoelde grondslag zijn begrepen, stelt Nederland deze inkomensbestanddelen vrij door een vermindering van zijn belasting toe te staan. Deze vermindering wordt berekend overeenkomstig de bepalingen in de Nederlandse wetgeving tot het vermijden van dubbele belasting. Te dien einde worden genoemde bestanddelen geacht te zijn begrepen in het totale bedrag van de bestanddelen van het inkomen die ingevolge die bepalingen van Nederlandse belasting zijn vrijgesteld.
c) Nederland verleent voorts een aftrek op de aldus berekende Nederlandse belasting voor die bestanddelen van het inkomen die volgens artikel 10, tweede lid, artikel 11, tweede lid, artikel 12, tweede lid, artikel 13, vijfde lid, artikel 15, derde lid, artikel 17 en artikel 18, tweede lid, van deze Overeenkomst in Turkije mogen worden belast, in zoverre deze bestanddelen in de in onderdeel a) bedoelde grondslag zijn begrepen. Het bedrag van deze aftrek is gelijk aan de in Turkije over deze bestanddelen van het inkomen betaalde belasting, maar bedraagt niet meer dan het bedrag van de vermindering die zou zijn verleend indien de aldus in het inkomen begrepen bestanddelen van het inkomen de enige bestanddelen van het inkomen zouden zijn geweest die uit hoofde van de bepalingen in de Nederlandse wetgeving tot het vermijden van dubbele belasting van Nederlandse belasting zijn vrijgesteld.
d) Indien wegens een tegemoetkoming verleend op grond van de bepalingen
van de Turkse wetgeving ter bevordering van investeringen in Turkije, de
in feite geheven Turkse belasting op dividenden betaald door een lichaam
dat inwoner is van Turkije, op uit Turkije afkomstige interest of op uit
Turkije afkomstige royalty's, minder bedraagt dan de belasting die Turkije
ingevolge onderscheidenlijk artikel 10, tweede lid, onderdelen a) en b),
artikel 11, tweede lid, onderdelen a) en b) en artikel 12, tweede lid,
mag heffen, wordt het bedrag van de in Turkije over die dividenden, interest
en royalty's betaalde belasting geacht te zijn betaald naar de in voornoemde
bepalingen vermelde tarieven.
Indien evenwel de ingevolge de Turkse wetgeving op vorengenoemde dividenden,
interest en royalty's van toepassing zijnde algemene belastingtarieven
worden verlaagd beneden die welke in dit onderdeel zijn genoemd, gelden
voor de toepassing van dit onderdeel deze lagere tarieven. De bepalingen
van dit onderdeel zijn slechts van toepassing gedurende een tijdvak van
tien jaar na de datum waarop de Overeenkomst in werking is getreden. Dit
tijdvak kan in onderlinge overeenstemming tussen de bevoegde autoriteiten
worden verlengd.
3. Indien een inwoner van een van de Staten voordelen verkrijgt die volgens artikel 13, zesde lid, in de andere Staat mogen worden belast, verleent die andere Staat een vermindering op zijn belasting over deze voordelen tot een bedrag dat gelijk is aan de belasting die in de eerstbedoelde Staat over die voordelen is geheven.
HOOFDSTUK V. BIJZONDERE BEPALINGEN
Artikel 24. Non-discriminatie
1. Onderdanen van een van de Staten worden in de andere Staat niet aan enige belastingheffing of daarmede verband houdende verplichting onderworpen, die anders of zwaarder is dan de belastingheffing en daarmede verband houdende verplichtingen, waaraan onderdanen van die andere Staat onder dezelfde omstandigheden zijn of kunnen worden onderworpen. Deze bepaling is, niettegenstaande het bepaalde in artikel 1, ook van toepassing op personen die geen inwoners zijn van een van de Staten of van beide Staten.
2. Onder voorbehoud van de bepalingen van artikel 10, vijfde lid, is de belastingheffing van een vaste inrichting die een onderneming van een van de Staten in de andere Staat heeft, in die andere Staat niet ongunstiger dan de belastingheffing van ondernemingen van die andere Staat die dezelfde werkzaamheden uitoefenen.
3. Behalve indien de bepalingen van artikel 9, eerste lid, artikel 11, achtste lid, of artikel 12, zevende lid, van toepassing zijn, zijn interest, royalty's en andere uitgaven, betaald door een onderneming van een van de Staten aan een inwoner van de andere Staat, bij de vaststelling van de belastbare winst van die onderneming onder dezelfde voorwaarden aftrekbaar als wanneer zij betaald waren aan een inwoner van de eerstbedoelde Staat.
4. Ondernemingen van een van de Staten, waarvan het kapitaal geheel of ten dele, onmiddellijk of middellijk, in het bezit is van of wordt beheerst door een of meer inwoners van de andere Staat, worden in de eerstbedoelde Staat niet aan enige belastingheffing of daarmede verband houdende verplichting onderworpen, die anders of zwaarder is dan de belastingheffing en daarmede verband houdende verplichtingen, waaraan andere, soortgelijke ondernemingen van de eerstbedoelde Staat zijn of kunnen worden onderworpen.
5. De bepalingen van dit artikel mogen niet zo worden uitgelegd, dat zij een van de Staten verplicht aan inwoners van de andere Staat bij de belastingheffing de persoonlijke aftrekken, tegemoetkomingen en verminderingen uit hoofde van de samenstelling van het gezin of gezinslasten te verlenen, die eerstbedoelde Staat aan zijn eigen inwoners verleent.
Artikel 25. Regeling voor onderling overleg
1. Indien een persoon van een van de Staten van oordeel is dat de maatregelen van een van de Staten of van beide Staten voor hem leiden of zullen leiden tot een belastingheffing die niet in overeenstemming is met deze Overeenkomst, kan hij, ongeacht de rechtsmiddelen waarin de nationale wetgeving van die Staten voorziet, zijn geval voorleggen aan de bevoegde autoriteit van de Staat waarvan hij inwoner is, of, indien zijn geval valt onder artikel 24, eerste lid, aan die van de Staat waarvan hij onderdaan is.
2. De bevoegde autoriteit tracht, indien het bezwaar haar gegrond voorkomt en indien zij niet zelf in staat is tot een bevredigende oplossing te komen, de aangelegenheid in onderlinge overeenstemming met de bevoegde autoriteit van de andere Staat te regelen ten einde een belastingheffing die niet in overeenstemming is met de Overeenkomst, te vermijden. De overeengekomen regeling wordt uitgevoerd niettegenstaande de verjaringstermijnen in de nationale wetgeving van de Staten.
3. De bevoegde autoriteiten van de Staten trachten moeilijkheden of twijfelpunten die mochten rijzen met betrekking tot de uitlegging of de toepassing van de Overeenkomst in onderlinge overeenstemming op te lossen. Zij kunnen ook met elkaar overleg plegen ten einde dubbele belasting ongedaan te maken in gevallen waarin de Overeenkomst niet voorziet.
4. De bevoegde autoriteiten van de Staten kunnen zich rechtstreeks met elkaar, in verbinding stellen ten einde een overeenstemming als bedoeld in de voorgaande leden te bereiken.
Artikel 26. Uitwisseling van inlichtingen
1. De bevoegde autoriteiten van de Staten wisselen die inlichtingen uit die nodig zijn voor de uitvoering van de bepalingen van deze Overeenkomst of van de nationale wetgeving van de Staten betreffende de belastingen waarop de Overeenkomst van toepassing is voor zover de heffing van die belastingen niet in strijd is met de Overeenkomst. De uitwisseling van inlichtingen wordt niet beperkt door artikel 1. Alle door een van de Staten ontvangen inlichtingen worden op dezelfde wijze geheim gehouden als inlichtingen die volgens de nationale wetgeving van die Staat zijn verkregen en worden alleen ter kennis gebracht van personen of autoriteiten, waaronder begrepen rechterlijke instanties en administratiefrechtelijke lichamen, die betrokken zijn bij de vaststelling of invordering van, de tenuitvoerlegging of vervolging ter zake van, of de beslissing in beroepszaken betrekking hebbende op de belastingen waarop de Overeenkomst van toepassing is. Deze personen of autoriteiten mogen van de inlichtingen alleen voor deze doeleinden gebruik maken.
2. In geen geval worden de bepalingen van het eerste lid zo uitgelegd dat zij een van de Staten de verplichting opleggen:
a) administratieve maatregelen te nemen die in strijd zijn met de wetgeving of de administratieve praktijk van die of van de andere Staat;
b) inlichtingen te verstrekken die niet verkrijgbaar zijn krachtens de wetgeving of in de normale gang van zaken in de administratie van die of van de andere Staat;
c) inlichtingen te verstrekken die een handels-, bedrijfs-, nijverheids-, of beroepsgeheim of een fabrieks- of handelswerkwijze zouden onthullen, of inlichtingen waarvan het verstrekken in strijd zou zijn met de openbare orde.
Artikel 27. Diplomatieke en consulaire ambtenaren
1. De bepalingen van deze Overeenkomst tasten in geen enkel opzicht de fiscale voorrechten aan die diplomatieke of consulaire ambtenaren ontlenen aan de algemene regels van het volkenrecht of aan de bepalingen van bijzondere overeenkomsten. De Overeenkomst is evenwel niet van toepassing op internationale organisaties, hun organen en functionarissen, noch op leden van een diplomatieke of consulaire vertegenwoordiging van een derde Staat die in een van de Staten verblijven, indien zij in die Staat niet aan dezelfde verplichtingen ter zake van belastingen naar het inkomen zijn onderworpen als inwoners van die Staat.
2. Voor de toepassing van de Overeenkomst wordt een natuurlijke persoon die deel uitmaakt van een diplomatieke of consulaire vertegenwoordiging van een van de Staten in de andere Staat of in een derde Staat en die onderdaan is van de zendstaat, geacht inwoner van de zendstaat te zijn, indien hij daarin aan dezelfde verplichtingen ter zake van belastingen naar het inkomen is onderworpen als inwoners van die Staat.
Artikel 28. Uitbreiding tot andere gebieden
1. Deze Overeenkomst kan, hetzij in haar geheel, hetzij met de noodzakelijke wijzigingen, worden uitgebreid tot het deel van het Koninkrijk der Nederlanden dat niet in Europa is gelegen en dat belastingen heft die in wezen gelijksoortig zijn aan de belastingen waarop de Overeenkomst van toepassing is. Zulk een uitbreiding wordt van kracht met ingang van een datum en met inachtneming vun wijzigingen en voorwaarden, waaronder begrepen voorwaarden ten aanzien van de beëindiging, nader vast te stellen en overeen te komen bij diplomatieke notawisseling.
2. Tenzij anders is overeengekomen, brengt de beëindiging van de Overeenkomst met zich mede, dat tevens de uitbreiding van de Overeenkomst tot het deel van het Koninkrijk der Nederlanden waartoe zij ingevolge dit artikel is uitgebreid, wordt beëindigd.
HOOFDSTUK VI. SLOTBEPALINGEN
Artikel 29. Inwerkingtreding
Deze Overeenkomst treedt in werking op de dertigste dag na de laatste der beide data waarop de onderscheiden Regeringen elkaar schriftelijk hebben medegedeeld, dat de in hun onderscheiden Staten grondwettelijk vereiste formaliteiten zijn vervuld, en de bepalingen ervan vinden toepassing voor belastingjaren en -tijdvakken die aanvangen op of na 1 januari van het kalenderjaar dat volgt op dat waarin de laatste van de beide kennisgevingen is ontvangen.
Artikel 30. Beëindiging
Deze Overeenkomst blijft van kracht totdat zij door een van de Overeenkomstsluitende Partijen wordt beëindigd. Elk van de Partijen kan de Overeenkomst langs diplomatieke weg beëindigen door ten minste zes maanden voor het einde van enig kalenderjaar na het verstrijken van een periode van vijfjaar na de datum van inwerkingtreding van de Overeenkomst een kennisgeving van beëindiging te doen. In dat geval houdt de Overeenkomst op van toepassing te zijn voor belastingjaren en -tijdvakken die aanvangen na het einde van het kalenderjaar waarin de kennisgeving van beëindiging is gedaan.
TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe behoorlijk gemachtigd, deze Overeenkomst hebben ondertekend.
GEDAAN te Ankara, de zevenentwintigste maart 1986 in tweevoud in de Engelse taal.
Voor de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden
(w.g.) G. M. V. VAN AARDENNE
(w.g.) P. C. NIEMAN
Voor de Regering van de Republiek Turkije
(w.g.) I. KAYA ERDEM
Protocol
Bij de ondertekening van de Overeenkomst tot het vermijden van dubbele belasting en het voorkomen van het ontgaan van belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen, heden tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Turkije gesloten, zijn de ondergetekenden overeengekomen dat de volgende bepalingen een integrerend deel van de Overeenkomst vormen.
I. Ad artikelen 3, 4, 5 en 7
De voordelen van de bijzondere "joint venture" die ingevolge de Turkse Wet op de vennootschapsbelasting geacht wordt een rechtspersoon te zijn, zijn slechts in Turkije belastbaar. Indien de activiteiten van een dergelijke "joint venture" evenwel niet beantwoorden aan de vereisten van de bepalingen van artikel 5, derde lid, wordt voor de toepassing van deze Overeenkomst de rechtspersoonlijkheid van die "joint venture" niet in aanmerking genomen en is de Nederlandse onderneming, die deelgenoot is in een dergelijke "joint venture" in Turkije niet belastbaar voor haar aandeel in de voordelen van de "joint venture" alsmede voor het door die "joint venture" aan de Nederlandse onderneming betaalde vermeende dividend.
II. Ad artikel 4
Een natuurlijke persoon die aan boord van een schip woont zonder een werkelijke woonplaats in een van de Staten te hebben, wordt geacht inwoner te zijn van de Staat waarin het schip zijn thuishaven heeft.
III. Ad artikel 5
Met betrekking tot artikel 5, zesde lid, is het wel verstaan dat een overigens onafhankelijke vertegenwoordiger zijn onafhankelijke positie niet verliest op grond van het enkele feit dat hij ten behoeve van een onderneming een voorraad goederen of koopwaar aanhoudt, waaruit hij goederen of koopwaar levert, tegen voorwaarden die gebruikelijk zijn tussen onafhankelijke ondernemingen.
IV. Ad artikel 6
1. Met betrekking tot artikel 6, tweede lid, is het wel verstaan dat de uitdrukking „alle soorten viswateren” niet omvat visgronden buiten de territoriale wateren van de Staten.
2. Het is wel verstaan dat onder inkomsten uit onroerende goederen niet worden begrepen de bestanddelen van het inkomen die in artikel 12 zijn behandeld.
V. Ad artikel 7
1. Met betrekking tot artikel 7, eerste lid, kunnen voordelen behaald met de verkoop van goederen of koopwaar van dezelfde of soortgelijke aard als die welke worden verkocht, of met andere bedrijfsactiviteiten van dezelfde of soortgelijke aard als die welke worden verricht door middel van een vaste inrichting, worden geacht toerekenbaar te zijn aan die vaste inrichting indien wordt aangetoond dat tot deze transactie is overgegaan teneinde in de Staat waarin de vaste inrichting is gevestigd belastingheffing te vermijden.
2. Met betrekking tot artikel 7, eerste en tweede lid, geldt dat, indien een onderneming van een van de Staten in de andere Staat goederen of koopwaar verkoopt of een bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gevestigde vaste inrichting, voor de toepassing van het eerste en tweede lid, de voordelen van die vaste inrichting niet worden bepaald op basis van het totale door de onderneming ontvangen bedrag, doch slechts op basis van de vergoedingen die aan de werkelijke werkzaamheden van de vaste inrichting voor die verkopen of die bedrijfsuitoefening zijn toe te rekenen. Met name bij overeenkomsten betreffende het toezicht op, de levering, installatie of constructie van nijverheids- en handelsuitrusting of wetenschappelijke uitrusting of gebouwen alsmede bij openbare werken, worden, indien de onderneming een vaste inrichting heeft, de voordelen van die vaste inrichting niet bepaald op basis van het totale bedrag van de overeenkomst, maar slechts op basis van dat deel van de overeenkomst dat werkelijk wordt uitgevoerd door de vaste inrichting in de Staat waarin de vaste inrichting is gevestigd. De voordelen die betrekking hebben op dat deel van de overeenkomst, dat wordt uitgevoerd door het hoofdkantoor van de onderneming, zijn slechts belastbaar in de Staat waarvan de onderneming inwoner is.
3. Met betrekking tot artikel 7, derde lid, wordt bij het bepalen van de voordelen van een vaste inrichting geen aftrek toegestaan ter zake van betalingen voor interest, royalty's, commissielonen of andere soortgelijke betalingen aan het hoofdkantoor van de onderneming zelf of aan andere vaste inrichtingen uit hoofde van de gehele of gedeeltelijke verdeling van verliezen of onkosten van het hoofdkantoor van de onderneming zelf of van andere, in het buitenland gevestigde, vaste inrichtingen. Daarentegen mag de vaste inrichting, overeenkomstig artikel 7, derde lid, van de Overeenkomst, de ten behoeve van de vaste inrichting gemaakte kosten van interest, royalty's, commissielonen of andere soortgelijke betalingen (waaronder begrepen kosten van onderzoek of ontwikkeling) wel in aftrek brengen.
VI. Ad artikel 9
Met betrekking tot artikel 9, eerste lid, is het echter wel verstaan, dat het feit dat gelieerde ondernemingen overeenkomsten hebben afgesloten, zoals "costsharing" overeenkomsten of algemene dienstverleningsovereenkomsten, voor of gebaseerd op de toerekening van de kosten van de leiding, de algemene beheerskosten, de technische en zakelijke kosten, kosten voor onderzoek en ontwikkeling en andere soortgelijke kosten, op zichzelf geen voorwaarde is als bedoeld in dat lid.
VII. Ad artikel 10
Met betrekking tot artikel 10, vierde lid, is het wel verstaan, dat onder dividenden, in het geval van Turkije, ook worden begrepen de inkomsten uit beleggingsfondsen en -trusts.
VIII. Ad artikelen 10, 11 en 12
Indien aan de bron belasting is geheven die het belastingbedrag dat ingevolge de bepalingen van artikel 10, 11 of 12 mag worden geheven te boven gaat, moeten verzoeken om teruggaaf van het daarboven uitgaande belastingbedrag worden ingediend bij de bevoegde autoriteit van de Staat die de belasting heeft geheven, binnen de daarvoor in de nationale wetgeving van die Staat gestelde termijn.
IX. Ad artikelen 10 en 23
Niettegenstaande de bepalingen van artikel 10, tweede lid, onderdeel a), zal zolang ingevolge de bepalingen van de Nederlandse Wet op de vennootschapsbelasting en de toekomstige wijzigingen daar van, van een lichaam dat inwoner is van Nederland geen Nederlandse vennootschapsbelasting worden geheven ter zake van dividenden die dat lichaam ontvangt van een lichaam dat inwoner is van Turkije, het percentage voorzien in dat onderdeel worden verlaagd tot:
a) 10 percent ter zake van dividenden betaald door een lichaam dat inwoner is van Turkije; en
b) 5 percent ter zake van dividenden betaald door een lichaam dat inwoner is van Nederland. In dat geval worden de bepalingen van artikel 23, tweede lid, onderdeel d), dienovereenkomstig toegepast.
X. Ad artikel 12
Het is wel verstaan dat beloningen ter zake van de uitoefening van zelfstandige werkzaamheden (waaronder begrepen de verlening van diensten) geen royalty's zijn als bedoeld in artikel 12, vierde lid.
XI. Ad artikelen 12 en 13
Met betrekking tot de artikelen 12 en 13 van de Overeenkomst is het wel verstaan dat in het geval van enige betaling ontvangen als een vergoeding voor de verkoop van de in artikel 12, vierde lid, bedoelde zaken, de bepalingen van artikel 12 van toepassing zijn, tenzij wordt aangetoond dat de desbetreffende vergoeding een vergoeding is voor de werkelijke vervreemding van bovengenoemde zaken. In dat geval zijn de bepalingen van artikelen 13 van toepassing.
XII. Ad artikel 14
Met betrekking tot artikel 14, tweede lid, onderdeel b), is het wel verstaan dat voor de toepassing van de in dat onderdeel voorziene termijnen slechts met elkaar samenhangende werkzaamheden in aanmerking worden genomen. Werkzaamheden die naar hun aard niet met elkaar zijn verbonden, worden echter niet beschouwd als samenhangende werkzaamheden.
XIII. Ad artikel 16
Het is wel verstaan dat met „bestuurder” of „commissaris" van een Nederlands lichaam worden bedoeld personen die als zodanig zijn benoemd door de algemene vergadering van aandeelhouders of door enig ander bevoegd orgaan van dat lichaam, en zijn belast met de algemene leiding van het lichaam, onderscheidlijk met het toezicht daarop.
XIV. Ad artikel 23
Het is wel verstaan dat de bepalingen van artikel 23, eerste lid, onderdeel a), met betrekking tot de in dat onderdeel genoemde dividenden slechts van toepassing zijn zolang ingevolge de bepalingen van de Nederlandse Wet op de vennootschapsbelasting en de toekomstige wijzigingen daarvan, van een lichaam dat inwoner is van Nederland geen Nederlandse vennootschapsbelasting wordt geheven ter zake van dividenden die het lichaam ontvangt van een lichaam dat inwoner is van Turkije.
XV. Ad artikel 24
Het is wel verstaan dat de uitdrukking „onder dezelfde omstandigheden” als genoemd in artikel 24, eerste lid, betrekking heeft op belastingplichtigen (natuurlijke personen, rechtspersonen, vennootschappen en verenigingen) die, gezien vanuit het oogpunt van de toepassing van de normale belastingwetten en -voorschriften, zowel naar de wet als feitelijk in wezenlijk soortgelijke omstandigheden verkeren. Dit betekent onder meer dat een onderdaan van een van de Staten, die inwoner is van een derde Staat en die een onderneming drijft in de andere Staat, in die andere Staat wordt onderworpen aan dezelfde belastingheffing of daarmede verband houdende verplichtingen, als waaraan een onderdaan van die andere Staat, die inwoner is van een derde Staat en die een onderneming drijft in die andere Staat, wordt of kan worden onderworpen.
XVI. Ad artikel 25
Met betrekking tot artikel 25, tweede lid, is het wel verstaan dat de belastingplichtige, in het geval van Turkije, om de uit een dergelijk onderling overleg voortvloeiende teruggaaf dient te verzoeken binnen een tijdvak van één jaar nadat de belastingadministratie de belastingplichtige van de uitkomst van het onderling overleg in kennis heeft gesteld.
XVII. Ad artikel 26
Met betrekking tot artikel 26, eerste lid, is het wel verstaan dat, zo lang de Republiek Turkije het Aanvullend Protocol van 17 maart 1978 'bij het Europees Verdrag aangaande de wederzijdse rechtshulp in strafzaken van 20 april 1959, niet heeft ondertekend, de bepalingen van artikel 26, eerste lid, niet gelden ten aanzien van inlichtingen benodigd voor vervolging.
TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe behoorlijk gemachtigd, dit Protocol hebben ondertekend.
GEDAAN te Ankara de zevenentwintigste maart 1986 in tweevoud in de Engelse taal.
Voor de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden,
(w.g.) G. M. V. VAN AARDENNE
(w.g.) P. C. NIEMAN
Voor de Regering van de Republiek Turkije,
(w.g.) I. KAYA ERDEM