Zwart geld in Europa

Griekenland is al jaren nummer 1 op het gebied van zwart geld, ongeveer 25% (van het bruto nationaal product) van de economie draait hierop. In Zuid Europa is dit veel vaker zo, ook Spanje, Italië en Portugal (ongeveer 20%) weten er wel raad mee. Een begrotingtekort kan in dit soort landen maar lastig worden opgelost, immers de belastinginkomsten zijn veel te laag. In Noord Europa heeft België (21%) een voortrekkersrol. In Nederland en Oostenrijk bedraagt dit percentage ongeveer 10%. De oorzaak hiervan is de cultuur in een land, zowel burgers als belastingambtenaren werken mee aan het zwartgeld circuit.

Vroeger reden hele families met een koffer vol zwart geld naar Zwitserland of Luxemburg. In deze tijd durft niemand dit meer. Bij ons op kantoor horen we dagelijks de verhalen van mensen die hun zwart geld willen melden, thans behandelen wij ruim 100 dossiers.

Er wordt steeds vaker gewerkt met dieven en tipgevers die informatie aan de Belastingdienst of buitenlandse overheden aanbieden. Op CD’s of USB-sticks staan diverse namen van mensen met een bankrekening in Liechtenstein of Zwitserland. De Hoge Raad heeft zich over het kopen en gebruiken van gestolen informatie in letterlijke zin nog niet uitgelaten. Wel is in de bekende KB Lux zaak door de Hoge Raad gezegd: “De Belastingdienst mag de informatie afkomstig uit België gebruiken, het is immers niet bekend of België de informatie onrechtmatig heeft verkregen en de Nederlandse overheid heeft geen actieve rol vervult. Nederland heeft de informatie op grond van een verdrag gekregen en niet gekocht."

Het zelf kopen van een CD is nog niet aan de rechter voorgelegd. Strafrechtelijk zal er sprake zijn van uitlokking en wellicht van heling. Dat zwartspaarders hard worden aangepakt is begrijpelijk, het is immers een strafbaar feit. De vraag is alleen: wat is wel en niet toegestaan en hoever mag je als overheid gaan? Een dronken chauffeur moet worden gestraft, maar hoever mag je als overheid gaan om hem achter de tralies te krijgen?

Vanuit de overheid en ook binnen de maatschappij is weinig begrip voor zwartspaarders, het zijn immers boefjes. Daarnaast zal er binnen de Tweede Kamer niet over gepraat worden, ethiek is minder belangrijk geworden en men lost vaak zaken op via een debat (het poldermodel). Ook is de fiscale en juridische kennis binnen de regering zeer beperkt. Daadkracht is het toverwoord in Den Haag, kijk maar naar Wilders en Verdonk. Wil dit dus zeggen dat alle wettelijke regels met voeten mogen worden getreden? De rechter zal uiteindelijk de overheid tot orde gaan roepen, de vraag is wie de eerste procedure gaat opstarten.

Als een zwartspaarder op de CD staat, is het enige advies dat een advocaat zal geven: “Procederen en je mond houden.”

Daarnaast zou de zwartspaarder bij mogelijke schade (300% boete sinds 1 januari 2010) de buitenlandse bank aansprakelijk kunnen stellen, dit is in februari 2010 met succes voorgelegd aan de rechter in Liechtenstein.

We wachten maar eens af welke advocaat aangifte durft te doen bij justitie om hiermee de staatssecretaris of minister strafrechtelijk te laten vervolgen.